‘Bharat Bandh’ – ‘Sluit India af’ Boerenprotest en stakingen in India

Aspecten en context van het boerenprotest in Delhi

Er komt altijd een moment waarop een premier, die zich onoverwinnelijk waant, wordt teruggefloten. Dit geldt op dit ogenblik voor premier Modi van India. Dat een democratie meer is dan winnen bij verkiezingen wordt nu bewezen door het gigantische en langdurige protest van de Indiase boeren. Er zijn nooit eerder geziene massale protesten over het hele land.

Tienduizenden boeren uit de grote landbouwstaten Punjab en Haryana trokken met hun karren, tractors en buffels naar de hoofdstad Delhi waar ze hardhandig werden ‘verwelkomd’ door de politie. De boeren kamperen daar nu al weken.

De media die voor een groot deel in de handen zijn van de partij van Modi, de BJP, de hindoe-nationalistische partij, worden door de boeren weggejaagd omdat ze voor hen totaal onbetrouwbaar blijken. Soms worden demonstranten in de media afgeschilderd als ‘rijke boeren’, hypocrieten, samenzweerders, enz. Soms wordt hen door die media ook domheid verweten omdat ze niet inzien welke goede bedoelingen Modi met hen heeft. Maar het helpt allemaal niet.

De boeren pikken het niet meer dat Modi in een mum van tijd en midden in de covid-19-pandemie drie wetten door het parlement heeft gejaagd die voor hen ‘dodelijk’ zijn. Met 25 dollar per maand kan een boerengezin niet meer overleven.

Op dit ogenblik zijn 6000 activisten gearresteerd, 300 boerenorganisaties hebben zich over het hele land verenigd, 250 miljoen (!) mensen hebben eind november uit solidariteit met de boeren deelgenomen aan een algemene staking die 24 uur duurde. En zelfs in Brussel zijn 400 Sikhs vredevol komen betogen.

Samenvatting van een plausibele analyse (Nitish Pahwa, Slate)

De landbouw is nog steeds de grootste bron van inkomsten voor de meeste Indiërs. Meer dan de helft van de actieve bevolking van het subcontinent werkt in de landbouw. Meestal in kleine en lokale boerderijen. Maar hoewel ze ontzettend veel betekenen voor de Indiase economie en voor de voeding van de natie hebben de boeren zelf vooral armoede en ellende gekend.

Tijdens een protestmars naar de hoofdstad Delhi houden duizenden Indiase boeren een sit-in op 26 november 2020. (foto: Randeep Maddoke)

Door bureaucratisch en onderdrukkend overheidsbeleid, uitbuiting door feodaal ingestelde grootgrondbezitters en klimaatverandering bevinden de Indiase landarbeiders zich in barre en bizarre omstandigheden. Daar bovenop komt nog de pandemie, de sprinkhaneninvasie en de schulden bij moneylenders die hen verlammen. De zelfmoordcijfers pieken.  

Modi heeft uitgerekend in deze moeilijke tijd drie wetten door het parlement geramd die zogezegd dienen om de belastingen en andere financiële overheidslasten voor de boeren af te schaffen, hen aan te zetten tot rechtstreekse verkoop aan bedrijven en om particuliere investeringen in de landbouw aan te moedigen. Dat past in de deregulerende agenda van het Modi-regime en zijn BJP-partij.

Het klinkt mooi: weg met de administratieve rompslomp en geef boeren gratis toegang tot grotere markten. Maar zo simpel is dat niet. Die rompslomp is immers voor de boeren nog van het beste wat ze hebben. Ze bieden een gegarandeerde, tijdige verkoop-en distributiemarkt voor goederen, voorkomen dat bedrijven hun producten opslaan, houden de prijzen op een redelijk niveau en voorkomen dat kleine boeren worden misbruikt door de grote bedrijven van de agro-business.

De nieuwe wetten van Modi bezorgen de boeren op het eerste gezicht een betere deal door hen in staat te stellen meer producten rechtstreeks te verkopen. Maar wat ze echt doen, is de resterende magere steun wegnemen van boeren die al zo weinig steun krijgen die voor hen noodzakelijk is. De nieuwe wetten zetten de deur open voor uitbuiting door de grote landbouwbedrijven.

“We zullen ons land verliezen, we zullen ons inkomen verliezen als je de grote bedrijven de prijzen laat bepalen en onze oogsten laat opkopen”. Boerenprotest in India op 5 december 2020. (foto: Randeep Maddoke)

De verschuiving van de Indiase regering naar deregulering en privatisering sinds de jaren negentig heeft de boeren het hardst getroffen. Alleen door de top-down bescherming konden ze nog hun boerderijen beheren en behouden, hun goederen daadwerkelijk verkopen en daardoor overleven en ook nog een beetje winst maken. Wetten die op maat van de vrije markt worden geschreven, zullen de landarbeiders nooit gelukkig maken.

“We zullen ons land verliezen, we zullen ons inkomen verliezen als je de grote bedrijven de prijzen laat bepalen en onze oogsten laat opkopen. We vertrouwen de grote bedrijven niet. De vrije markt werkt alleen in landen met minder corruptie en een betere regelgeving. Voor ons kan het niet werken”, vertelde een boer vorige week aan de BBC. En nu het land voor het eerst in decennia in een steile recessie belandt, is het genoeg geweest.

Modi dacht van de pandemiegelegenheid gebruik te kunnen maken om de agro-business ongemerkt zijn gang te laten gaan, maar hij bracht ongewild een van de grootste opstanden ooit in zijn land tot stand.   

Onderliggende bedoelingen

Sommige auteurs geven aan dat deze ontwikkelingen te maken hebben met Modi’s plan om vele tientallen miljoenen plattelandbewoners weg te trekken naar de steden en de landbouw over te laten aan de grootschalige landbouwbedrijven.

De drie wetten

Wet 1. De eerste wet schrapt alle overheidssubsidies voor boeren en de minimale steunprijs (MSP) die de overheid garandeerde voor enkele graangewassen zoals rijst, tarwe en maïs. Dat varieerde van 10 tot 15 dollar voor 100 kg geproduceerd graan. (Dus 100 – 150 dollar voor een ton.)

Wet 2. Als een boer een geschil heeft met een particulier bedrijf kan hij niet meer naar de rechter stappen. Er is dus geen rechtsmiddel meer voor 50 tot 60 procent van de Indiase bevolking in het geval een groot bedrijf hen uitbuit. Als inwoner van India kun je nu geen beroep meer doen op de eigen Indiase rechtbanken. In plaats daarvan zal een lokale functionaris de geschillen oplossen en bemiddelen. Dit is duidelijk niet alleen een ramp voor de boeren. Het ondermijnt de Indiase democratie.

Wet 3. Die wet stelt dat elke persoon of entiteit een onbeperkte hoeveelheid van essentiële handelswaren of voedingsproducten mag opslaan. (90 tot 95 procent van de boeren heeft echter geen middelen om een eigen koelcel te bouwen, maar de grote bedrijven kunnen dat natuurlijk wel.)

Marc Colpaert

Volgend getekend filmpje waarin het Indiase boerenprotest wordt uitgelegd, kun je terugvinden bij ‘Media’ op de CIMIC-website: https://cimic-npo.org/wp-content/uploads/2020/12/Farmers-Protest-tekening.mp4

nvdr: verschenen in Nieuwsbrief van 202012

Dit vind je misschien ook leuk...

We use cookies to personalise content and ads, to provide social media features and to analyse our traffic. We also share information about your use of our site with our social media, advertising and analytics partners. View more
Accept