Wanneer voelen we ons verbonden? Wat maakt dat we verbinding nodig hebben?

Verslag van een workshop door Wouter Colpaert op 12 oktober

Op zaterdag 12 oktober vond in het Mechelse Belgradehuis een workshop ‘coöperatief denken’ plaats.

Wouter Colpaert ontwikkelde een eigen methodiek om ‘scherp te denken’ en ‘nabij te luisteren’. Het uitgangspunt van deze methodiek bestaat erin dat men zich een vraag stelt bij het eigen denken, het daarna loslaat en vervolgens het denkspoor van een ander volgt.

De groep van 12 deelnemers zoekt eerst een gezamenlijk thema of een prangende vraag die hen na aan het hart ligt, en gaat er dan mee aan de slag.

Het voorstel was om rond ‘verbinding’ te werken. Wat is verbinding? Wanneer voelen we ons verbonden? Wat maakt dat we verbinding nodig hebben? Wat verhindert ons verbinding aan te gaan?

Het einde van de dag bracht de groep bij een ‘drijfpunt’ van hoop en vrees.

De hoop die men koesterde was “dat het ons telkens weer zou mogen lukken in verbinding te treden, ook na negatieve ervaringen”. De deelnemers hoopten dat de behoefte aan verbinding universeel zou zijn. De vrees was dat soms de gewenste condities ontbreken opdat verbinding zou kunnen plaatsvinden. Men vreesde er telkens weer te kunnen ‘uitvallen’.

Het coöperatief gesprek eindigt voor Wouter telkens op dat punt van hoop en vrees en het gesprek laat het einde open. 

Wouter ontwikkelde zijn methodiek in Nederlandse lycea als een mogelijke manier om een halt toe te roepen aan vruchteloze debatten en eindeloze argumenteringen. Een samenleving die alleen surft op het motto ‘ieder zijn mening’ mist het spoor van de verbinding en staat niet stil bij de eigen ‘van-zelf-sprekendheden’.

Verschillende deelnemers wensten hierin verder gecoacht te worden.