Redactioneel 30

Maandenlang hebben we in onze nieuwsbrief bericht over wat de kleine mens op de kleine planeet bedreigt: de complexe klimaatverandering, de impasse van een economie van de groei, de transities in gebieden die onleefbaar worden, miljoenen mensen die ‘levensruimte’ zoeken en daarom hun habitat moeten verlaten, het falen van politieke systemen.

Twee maand geleden had niemand gedacht dat dit debacle – een Russisch- Oekraïense oorlog – er stond aan te komen. We schreven wel over de ecologische en andere implicaties voor het reusachtige Oekraïne, dat ruim negentien keer groter is dan België. En plots is er ‘dit’. Maar zo plots kwam ‘dit’ misschien toch ook weer niet.

In deze nieuwsbrief verwijzen we naar een aantal goed onderbouwde artikelen die een ander licht werpen op het gangbare discours. Het zal niet verbazen dat we ons als CIMICvzw scharen achter een vredesactivisme waarbij dialoog voorop staat en dat verdere escalatie in (het uitdijende) Europa wil verhinderen.

Het wapengeweld en de nucleaire dreiging berokkenen alleen maar schade aan de reddingsacties die voor de planeet noodzakelijk zijn, ze zaaien angst en ondermijnen het geloof van de volgende generaties in een leefbare, menswaardige toekomst zowel in Oekraïne, Rusland als in de rest van de wereld.

We zijn ons bewust van het verschrikkelijke onrecht dat de Oekraïense mensen wordt aangedaan. En we zijn ons ook bewust van het verschrikkelijke onrecht van een ‘tweede oorlog’ die binnen in Rusland zelf woedt.

Hoe kan of moet een mens omgaan met (imperiale) macht en overmacht? Maar wanneer wordt een opbod van tegenmacht contraproductief? Veel analyses tonen aan dat de VS, de NAVO en China niet de onschuld zelve zijn en een even ondoorgrondelijk machtsverhaal schrijven op de keerzijde van de Russische medaille. Oorlogsmanoeuvres zijn ook steeds afleidingsmanoeuvres. Wat moeten ze verbergen? We proberen erachter te komen.

Intussen blijven we informeren over het hachelijke en bedreigde bestaan in Afrika, Azië en Latijns-Amerika, maar ook over de zegeningen van elke dag. Geen enkel imperiaal of totalitair systeem kan het leven zelf tegenhouden.

En, aldus filosoof Emmanuel Levinas, élk systeem staat voor de uitdaging om niet totalitair te worden. De Joods-Litouwse familie Levinas – op de vlucht voor de Duitse troepen in 1915 – leefde vijf jaar in ballingschap in Charkov, waar Emmanuel op z’n twaalfde de Russische Revolutie van 1917 meemaakte en getuige was van het wisselende bewind van Witrussen, ‘Roden’ en Oekraïense nationalisten. Hij leerde er ‘hoe de wereld in elkaar stak’. De huidige beelden van Charkov doen mij aan het jochie Emmanuel denken.

De CIMIC-redactieploeg,

Marc Colpaert
Jan Van Criekinge
Luc Vankrunkelsven
Pascal Blancquaert
Joël Ndombe
Liana Tolonge Tshatshi
Koen Stuyck
Greet Callaerts
Bernard D‘Sami


Lees verder (naar inhoud februari 2022)