Redactioneel 51
CIMIC vzw heeft twee doelstellingen: enerzijds met een open blik informeren over de verscheurde, uit evenwicht geraakte wereld en anderzijds mee zoeken naar betekenis en zingeving om als mens in die wereld vol diversiteit en transitie overeind te blijven.
De Ramadan en de Goede Week vielen dit jaar samen. Ze gaven de christelijke en islamitische planeetbewoners de kans om over het mens-worden niet alleen te reflecteren, maar er ook werk van te maken.
Het doel is nobel: door te ‘herinneren’ en gedragswijziging steeds meer mens te worden. Maar de wonden die mensen aan mensen aanbrengen, zijn niet meer te tellen. Dat het met de planeet en zijn bewoners niet goed gesteld is, weet intussen iedereen. Dat prominente religieuze figuren dit al vorige eeuw(en) hebben aangekaart en er hun leven voor hebben gegeven, is ook bekend.
In deze nieuwsbrief wordt in dat verband verwezen naar Dom Hélder Câmara, over wie historicus Eduardo Hoornaert een originele en beklijvende biografie heeft uitgebracht.
Wat moet je doen om het lijden niet te ontkennen en tegelijk de moed en energie op te brengen om er doorheen te gaan en zich – geweldloos – te verwezen-lijken?
Voor antoposofe en filosofe Christine Gruwez is het elke dag Goede Vrijdag. Daar is geen ontkomen aan en het blijkt zelfs een voorwaarde in het menswordingsproces.
In haar nieuwe boek ‘De wonde en het recht op kwetsbaarheid’ dat Christine Gruwez zal toelichten tijdens het CIMIC-café@deZondvloed van 29 april, staat een passage over de betekenis die Goede Vrijdag binnen haar denken bekleedt. Het komt hierop neer.
Goede Vrijdag breekt uit zoals een pandemie of een oorlog. Voor zeer velen is het ingrijpende, verstorende van deze uitbraak intussen alledaags geworden. Maar het is een alledaagsheid waarop telkens weer een soort koordlopen plaatsvindt: tussen angst en berusting, illusie en waarheid, hoop en vertwijfeling, rebellie en verzaking, tussen uitsluiten en toestaan.
Alles wat evenwicht zou kunnen bieden, is dan voor het individu en de gemeenschap niet meer binnen bereik. Men wordt uiteindelijk op zichzelf teruggeworpen en aan het ‘naakte’ bestaan overgeleverd.
Maar leven is verwezen-lijken. Elke mens is drager van een vermogen om zich in zijn intenties kenbaar te maken, uit te drukken wie men ten diepste wil worden. In dat vermogen schuilt tegelijk de kwetsbaarheid van elke mens. Hoe hij vanuit dat vermogen het mens worden gestalte kan geven, hangt ermee samen hoe hij de weerstand van de wereld tegemoet treedt en omgekeerd.
Maar die kwetsbaarheid of primordiale wonde kan onze menselijke waardigheid niet wegnemen. Ze levert weliswaar geen uitweg, maar wel een toegang.
Goede Vrijdag is een radicaal open mogelijkheid om door de onmacht heen te gaan. Er is geen Pasen zonder Goede Vrijdag. Op Goede Vrijdag worden de verdere stappen gezet op de lange weg van menswording. Er is, aldus Gruwez, altijd de mogelijkheid, de ‘potentie’ om in de eigen innerlijke beleving uit de (alom aanwezige) dood op te staan.
Voor de CIMIC-kernredactie,
Marc Colpaert
Jan Van Criekinge
Pascal Blancquaert
Koen Stuyck