Redactioneel 59

We leven in verwarrende tijden. Donald Trump gaat er iets aan doen. Het werd al door de pers in beeld gebracht en uitvoerig becommentarieerd. Maar misschien mag er nog een vleugje humor en ironie overheen gegoten worden?

Destijds werd ons via bepaalde nieuwskanalen verteld dat de eerste maanlanding in scène was gezet, niet ‘echt’ dus. Bij de inauguratie van Trump op maandag 20 januari kregen we hetzelfde gevoel: gebeurt dit echt? Zie ik wat ik zie, hoor ik wat ik hoor? Hoe is dit allemaal in scène gezet?

Was het maar niet echt. Het leek wel een miljardairsfeestje. Af en toe sprong Elon Musk een gat in de lucht, vooral toen het over de planeet Mars ging. Naast Groenland, Canada, het Panamakanaal en de Golf van Mexico kwam immers ook Mars aan bod: chief Trump en zijn miljardairs willen het allemaal ‘pakken’.

Blijkbaar met de hulp van ‘Our God’ die manifest (‘manifest destiny’) aanwezig was. Ook ‘Our God’ werd dus onteigend. Er werd intens en met gesloten ogen ingetogen gebeden dat het met Zijn hulp allemaal zou mogen lukken. De deportaties van ‘miljoenen criminelen’ en ‘immigrantenuitschot’ inbegrepen.

De genodigden stonden regelmatig recht en gingen weer zitten. Rechtstaan en zitten, rechtop om te applaudisseren, zitten om even te bekomen. Het had alle elementen van grotesk theater. De oude Joe Biden en mevrouw Kamala Harris veerden slechts één keer recht, namelijk op het ogenblik dat het over Gaza en de vrijlating van de gijzelaars ging, natuurlijk ook om voor zichzelf te applaudisseren.

Trump ‘pakte’ hun succes al meteen af. Toen de big chief zijn eega wou zoenen, lukte dat niet vanwege de grote hoed op haar hoofd, een hoed die haar ogen overschaduwde, zodat we niet konden zien of het wel écht mevrouw Trump was die eronder liep. Een transgender kan het niet geweest zijn, want de chief verkondigde dat er in de VS vanaf nu alleen maar twee soorten mensen bestaan: mannen en vrouwen.

Ondertussen werden de gepaste liederen gezongen, pompeus en patriottistisch. ‘Glory Glory Hallelujah’, ‘O America, You are Calling me’, ‘America, the Beautiful!’. Geen twijfel mogelijk: dit was de start van een ‘gouden tijdperk’ en de wereld zal het geweten hebben.

Wiens angstige of woedende stem we niet hebben gehoord, is die van vertegenwoordigers van gewone mensen, mensen van kleur, native Americans, democratische vertegenwoordigers uit alle continenten. Het is maar goed ook.

Ze zouden zoals Biden, Harris of Michèle Obama alleen maar plaatsvervangende schaamte kunnen voelen. Zelfs ‘Our God’ en Martin Luther King (wiens gedenkdag ook werd gekaapt) hebben op z’n minst de wenkbrauwen gefronst.

Hoe moet of kan het nu verder? We blijven erover schrijven en wensen de lezer een ‘haalbaar’ 2025. Dat wil zeggen: meer solidariteit in Europa, meer empathie voor alle slachtoffers van slecht, respectloos, vernederend en hebzuchtig beleid, een hart voor wie niet anders kan dan vluchten, voldoende inzicht in het complex menselijk gedrag, en genoeg verankering in vormen van (volwassen) spiritualiteit waardoor steeds weer een trotzdem als antwoord mogelijk wordt.

Bewustwording, voortschrijdend inzicht en verzet kunnen daarbij helpen.

En laten we ook mededogen tonen aan de andere helft van de Amerikaanse burgers die rouwen en voor wie ‘O America’ een andere betekenis heeft: ‘O America no Weeping, Let me Heal Your Wounded Heart: I Will Keep You in My Keeping, Till there be… a New Start’.

Over die mensen sprak Mariann Budde, de bisschop van de episcopaalse kerk, een gematigd protestantse, anglicaans-christelijke kerk in Washington DC waar Trump een dag later een dienst bijwoonde. Het was op het einde van haar preek dat ze zich plots tot Trump richtte die op de eerste rij zat. Dit waren haar woorden:

“In de naam van onze God vraag ik u om genade te hebben voor de mensen in ons land die nu bang zijn. Homoseksuele, lesbische en transgender kinderen in Democratische, Republikeinse en onafhankelijke gezinnen. Sommigen vrezen voor hun leven. En de mensen die onze oogsten binnenhalen en onze kantoren poetsen, die werken op kippen- en vleesverwerkende bedrijven, die de vaat doen als wij op restaurant geweest zijn en de nachtshift verzorgen in onze ziekenhuizen, zijn misschien geen Amerikaanse burgers en hebben misschien de juiste documenten niet, maar de grote meerderheid van immigranten zijn geen criminelen. Ze betalen belastingen en zijn goede buren. Ze zijn trouwe leden van onze kerken, moskeeën en synagogen. Ik vraag u om genade te hebben, meneer de president, voor hen van wie de kinderen vrezen dat hun ouders weggevoerd zullen worden. En ik vraag dat u ook hen helpt die op de vlucht zijn voor oorlog en vervolging in hun eigen land, en hen hier verwelkomt. Onze God leert ons dat we genade moeten hebben voor vreemden. Want we waren ooit allemaal vreemden in dit land.”

President Trump vond het maar niets. Hij vond achteraf haar opmerkingen ongepast, haar dienst erg saai en niet inspirerend. “Ze is niet goed in haar job!”

Maar hoe dan ook was het een koude douche na de inaugurale hoogmis van de vorige dag. De bisschop hoeft echter niet bevreesd te zijn, want de president heeft bij zijn eedaflegging meegedeeld dat ‘freedom of speech’ opnieuw zal zegevieren in Amerika.

Voor de CIMIC-kernredactie,

Marc Colpaert

Jan Van Criekinge

Pascal Blancquaert

Koen Stuyck


Lees verder (inhoud januari 2025)