Redactioneel 60
Trump en zijn ‘team’ zijn weer aan de macht. Wie dacht “het zal wel loslopen”, kan nu zien hoe ‘het’ loopt. Niet alleen ‘los’, maar ook – althans in onze ogen – met de voeten vooruit, paradoxaal, onlogisch, chaotisch, en voor Europa desastreus. De reacties van de meeste politici, van de mensen op straat, op tv, in de columns getuigen van ontreddering, ongeloof, verwarring, angst en het gevoel ‘gepakt’ te worden.
‘Pakken’ is het waarmerk van grote broer Trump: onteigenen, zich toe-eigenen, afpakken, voor schut zetten. Andere vaardigheden zijn: onberekenbaarheid, zoete broodjes bakken, daarna boos worden, erop los meppen, en dan weer zalven. Natrappen lukt ook erg goed. Alles is de schuld van de vorige regering die nochtans ook democratisch en Amerikaans was.
De Duitse historicus Volker Weiss, die we in deze nieuwsbrief aan het woord laten, zou zeggen: hier worden betekenissen en begrippen ‘overschreven’. Zonder pardon, zonder voetnoten, zonder argumenten, zonder enige kennis van ‘de andere’.
Amerikaanse burgers zijn er nog niet uit of ze het fijn moeten vinden. De overwinningsroes van de helft van de VS gaat verder. Er is zelfs vrede in de maak. Her en der wordt gemeld dat de wereldleider recht zou hebben op een Nobelprijs voor de Vrede en het zelf ook verwacht.
Alleen wordt vrede bij team Trump verward met het maken van ‘deals’. Die ‘deals’, die nog moeten worden gesloten, zetten echter alles op z’n kop, ook en vooral de waarheid. Maar over die waarheid kunnen we niet meer spreken sinds teamlid Vance in München gezegd heeft dat de oorzaak voor alle ellende moet worden gezocht in het goddeloze Europa dat geen waardesysteem meer heeft.
Volgens Trump is het nu ook president Zelensky die een dictator is, geen verkiezingen wil, en notabene zelf met de medewerking van Europa de oorlog begonnen is. Poetin is een verstandige en minzame man met wie te praten valt, die niet begrepen wordt, het beste voor heeft met zijn rijk, zijn volk en nu ook met Amerika.
China werkt, wacht en zwijgt. Hoe meer landen door Trump geschoffeerd worden, hoe meer alle wegen wijzen naar Peking.
Grootmachten hebben voor hun megalomane dromen nu eenmaal grondstoffen nodig. Die bevinden zich onder andere in Oost-Congo, Groenland en ook in Oekraïne. Alle middelen zijn goed om ze te gaan ‘pakken’. Het mensenleven wordt herleid tot een gigantische competitie, een wedloop die je alleen kunt winnen door te liegen en te ontkennen: vooral de voorspellingen van wetenschappers die bewijzen dat die gekke wedloop de vernietiging van onze eigen habitat in de hand werkt en versnelt.
Daarom beginnen wetenschappers – uit angst voor ‘repressie’ – te overwegen om de VS te verlaten. Ze zullen dan intellectuele migranten worden.
De stormram uit de VS beukt tegen alle eeuwenoude wijsheid in. Of het nu een boeddhistische, christelijke, islamitische, joodse, hindoeïstische, animistische, atheïstische wijsheid betreft, ze bepleiten allemaal gastvrijheid, bescherming van alle leven, vredelievendheid, werken aan het zelfvernietigende ego en bescheidenheid.
Hoe dan ook, we zijn klaarwakker geworden door deze wake up call. Grote broer laat ons vallen. We moeten nu echt op onze eigen benen staan na een twintigste eeuw waarin we na verwoestende oorlogen (die we aan onszelf te danken hadden) toelieten dat Amerika ons niet alleen ‘redde’, maar ook geruisloos koloniseerde.
Alle hens aan dek dus, en iedereen is niet alleen ‘nodig’ of ‘nuttig’, maar ook mee-denker over hoe we het mens-zijn op deze kleine planeet het best organiseren. Ieders wijsheid is welkom.
Ook die van voormalig voorzitter van de VN-Veiligheidsraad (2001-2002) Kishore Mahbubani, een Singaporese topdiplomaat. In een interview in Der Spiegel en Knack van 17 februari waarschuwt ook hij Europa, maar op een Aziatische manier. Zijn visie is de volgende.
“Na de Koude Oorlog zijn Europeanen zelfgenoegzaam geworden. Ze dachten dat het Westen had gewonnen, schakelden over op de automatische piloot en deden niets om zich voor te bereiden op een nieuwe wereldorde. Nu betalen ze daar de prijs voor.”
“De meeste Aziatische landen rekenen er niet op dat de VS hen zullen beschermen. Wij zijn eerder pragmatisch en richten ons op hoe de machtsverhoudingen tussen de grootmachten verschuiven” […]
“En spreek niet zo neerbuigend over ons. Zeg ons niet dat jullie waarden superieur zijn aan de onze – dat zijn ze niet […] Niets heeft de geloofwaardigheid van het Westen zo zwaar beschadigd in deze eeuw als de oorlog in Gaza […] Europa stond laf aan de zijlijn en dat is gevaarlijk.”
Ten slotte: “Jullie Europeanen werken de hele wereld op de zenuwen met jullie pessimisme, jullie blik is vertroebeld […] De wereld keert niet terug naar het recht van de jungle, alleen omdat Trump zich als Tarzan gedraagt …”
Slik, maar het is een gangbare mening in Azië. De Duitse Führer is er voor velen – vreemd maar waar – een voorbeeld van sterk leiderschap geweest. In het chique Taj Mahal Hotel in Mumbai werd decennialang ‘Mein Kampf’ in de bookshop verkocht. In Azië heeft men nooit goed onze verontwaardiging en onze (‘pessimistische’) Europese trauma’s daaromtrent begrepen.
Het al dan niet verglijden naar een vergelijkbare toestand als die van 1933 is onze eigen verantwoordelijkheid. We kunnen in dat verband suggesties en meningen van Musk, Vance & Co ter ondersteuning van bijvoorbeeld AfD absoluut missen.
Willen we de tachtigjarige vrede verlengen, zal dat nu vooral van onszelf afhangen. Alleen mogen we niet inslapen en de klus door anderen laten klaren, want dat is parasiteren.
Voor de CIMIC-kernredactie,
Marc Colpaert
Jan Van Criekinge
Pascal Blancquaert
Koen Stuyck
Lees verder (inhoud februari 2025)
