Grimmige tijden: over bang zijn, liegen en drugs
Sinds het ongeluk ben ik bang. Zo noemen de mensen waar ik mee samenwerk de overval van het afgelopen regenseizoen. Het is een bruikbare term die ik graag overneem. Het gevoel daarentegen laat ik liever gaan maar haakt als kleefkruid aan me vast. Vrede had ik nooit met dit epitheton. Tijdens de avontuurlijke verhuizing van Conakry naar Freetown vond ik een passende formulering: ik ben wel bang, maar niet bang om bang te zijn. Nu lijkt het eerder: wat ons niet doodt, maakt ons sterker, maar blijkbaar ook banger.
