We vinden een weg ...
Als je werkelijk wil weten hoe ‘destructief recht’ werkt en je een inzicht wil krijgen in de gruwel van Gaza momenteel, moet je zoals steeds de zeer verstandige Omer Bartov lezen. Verdoe je tijd dus niet met Grunberg- en Brusselmans-gezever. Lees deze absolute must long read! Hierbij het tweede deel van Bartovs analyse die in augustus in The Guardian verscheen.
Als je werkelijk wil weten hoe ‘destructief recht’ werkt en je een inzicht wil krijgen in de gruwel van Gaza momenteel, moet je zoals steeds de zeer verstandige Omer Bartov lezen. Verdoe je tijd dus niet met Grunberg- en Brusselmans-gezever. Lees deze absolute must long read!
Christophe Busch, directeur Hannah Arendt Instituut
“This is the logic of endless violence, a logic that allows one to destroy entire populations and to feel totally justified in doing so. It is a logic of victimhood – we must kill them before they kill us, as they did before – and nothing empowers violence more than a righteous sense of victimhood.”
Na het einde van de apartheid, dit jaar precies dertig jaar geleden, is er in Zuid-Afrika onmiskenbaar grote sociaal-politieke vooruitgang geboekt. De erfenis van eeuwenlang racisme en segregatie is echter nog altijd duidelijk zichtbaar en voelbaar in elke vezel van deze verdeelde samenleving. En voor miljoenen mensen is de vooruitgang gewoonweg niet genoeg geweest, terwijl anderen hebben kunnen profiteren van een systeem dat hoe langer hoe meer corrupt is en de ongelijkheid in stand houdt. Deze diepe ontevredenheid zou zich dit jaar ook in stembus tonen.
‘Marikana’ werd wel degelijk een kantelpunt in de nog jonge postapartheidgeschiedenis van Zuid-Afrika. Tien jaar na het vreselijke bloedbad bij de Lonmin-platinamijn in de regio Rustenburg (16 augustus 2012), maakt geweld nog altijd deel uit van het dagelijks leven van heel veel Zuid-Afrikanen. Geweld dat nu niet meer uitgaat van een kleine blanke minderheid die koste wat het kost haar koloniale privileges wil behouden, maar van een nieuwe zwarte elite die er niet in geslaagd is om de zware erfenis van apartheid van zich af te schudden en de rijkdommen eerlijker te verdelen. Zuid-Afrika is sinds ‘Marikana’ een land zoals een ander geworden, het aureool van de ‘regenboognatie’ is voorgoed weg.
