We vinden een weg ...
We leven vandaag in een wereld met weinig positief nieuws. De actualiteit wordt gedomineerd door oorlogen en klimaatgerelateerde rampen zoals de cycloon Boris die meerdere landen in Centraal- en Oost-Europa twee weken in zijn greep had en onnoemelijk veel schade veroorzaakte. Toch vindt er onder onze neus een stille revolutie plaats, die zonder meer onze belangrijkste hoop voor de toekomst is. Waarover gaat het?
In het hart van Zuid-Amerika, aan de Atlantische kust, heeft het kleine land Guyana zichzelf op de kaart gezet als een opkomende speler in de wereldwijde olie-industrie. Met de ontdekking van enorme olievoorraden voor de kust, heeft het Amerikaanse bedrijf ExxonMobil Guyana op een recordtijd tot een cruciale speler in de internationale olieproductie gebombardeerd.
Klimaatactie / OPINIE / Portugal
door Miguel Albino
door Miguel Albino · Published 29/02/2024 · Last modified 11/03/2024
Op zondag 10 maart gaan de Portugezen naar de stembus voor vervroegde parlementsverkiezingen. De socialistische regering-Costa kwam begin november ten val door een schandaal met grootschalige investeringen in een fabriek van ‘groene’ waterstof in Sines. De klimaatcrisis is ook in Portugal al enkele jaren een gevoelig thema, zeker onder studenten, die hoe langer hoe meer radicaliseren. Bovendien viert het land binnenkort de vijftigste verjaardag van de Anjerrevolutie, die op 25 april 1974 een einde maakte aan decennia van dictatuur, censuur, onderdrukking en koloniale oorlogen.
Miguel Albino, een Portugese doctoraatsstudent, schreef onderstaand opiniestuk op Público.pt naar aanleiding van een incident in de kiescampagne waarbij op woensdag 28 februari Luís Montenegro, de conservatieve lijsttrekker, met groene verf werd ‘bewerkt’ door een jonge klimaatactivist. De beweging Student Climate Strike eiste de actie op en dreigt met nog meer klimaatprotest.
De enige rustdag op een klimaattop tussen twee intensieve weken van onderhandelingen is de ideale gelegenheid om even de stad te ontvluchten. Bovendien hebben we bij WWF het geluk over een lokaal kantoor te beschikken met geweldige collega’s die maar wat graag hun werk op het terrein willen laten zien. Want de VAE is meer dan Dubai en Abu Dhabi.
Iedereen die het nieuws over de klimaat- en biodiversiteitscrisis volgt, weet: we staan voor een gigantische omwenteling. Ook de economische wereld beseft dit – ook zij leest de IPCC-rapporten en merkt ook de toenemende gevolgen in de vorm van extreme droogte, hittegolven, overstromingen en andere rampen. We moeten het dus dringend over de centen hebben.
De voorbije weken barstte op Twitter een fel debat los tussen tegenstanders van de ‘degrowth’-beweging en iedereen die niet volledig afkerig was van enige reflectie ter zake gecombineerd met overtuigden. Waarover gaat het?
De internationale klimaattop COP27 vond afgelopen november in Egypte plaats. Dat het land daarvoor een badstad als Sharm-el-Sheikh op de rand van de Sinaï-woestijn uitkiest, is niet zo vreemd. De plaats ligt geïsoleerd van de rest van het land, waardoor het gemakkelijk te controleren is wie er binnen- en buitenkomt. Als badplaats beschikt het over een grote capaciteit aan hotelbedden. Er vinden vaker internationale conferenties plaats en er zijn dus ook congresfaciliteiten, weliswaar niet voldoende om de bijna 34.000 deelnemers aan de klimaattop te ontvangen, maar dat losten ze zoals elk jaar op met grote tenten.
Sinds Poetin ten strijde trok in Oekraïne en stelselmatig zijn energie-oorlog opvoerde, is er een ongeziene rush naar gas losgebarsten. Landen zoals Duitsland lopen zo hard van stapel dat ze in hun haast om de economie te blijven voorzien van goedkope energie de opportuniteit haast voorbijrennen.
De energierevolutie in Denemarken begon met de schok van de oliecrises van de jaren 1970, toen de prijzen in een paar dagen verviervoudigden en het land de wake-up call kreeg die het nodig had om zijn energiesysteem om te gooien. Na vier decennia van geleidelijke hervormingen – eerst om de bevoorrading veilig te stellen en later om de economie koolstofvrij te maken – werd Denemarken een voorbeeld van hoe kan worden overgeschakeld op een koolstofarme economie door een combinatie van marktgebaseerde en regelgevende benaderingen.
Het Afrikaanse continent wordt al geruime tijd getroffen door de klimaatverandering, een door de mens veroorzaakt fenomeen, waar de meeste Afrikaanse landen nauwelijks aan hebben bijgedragen. Om de redenen daarvoor te duiden, moeten we terug naar de koloniale periode, toen vooral Europese kolonisatoren deze landen hebben ingericht als wingewesten van waaruit ze naar believen ruwe grondstoffen konden wegslepen.
Nadat de klimaattop in Glasgow met een zeer bescheiden vooruitgang werd afgesloten, en vele heikele punten nu weer mee de onderhandelingskamers in gaan van de tussentijdse vergaderingen onder klimaatdiplomaten, blijft de vraag: hoe de broodnodige versnelling in de mondiale aanpak van de klimaatcrisis krijgen? Een van de grootste struikelblokken voor vooruitgang is het uitblijven van klimaatrechtvaardigheid in de internationale verhoudingen.
