We vinden een weg ...
De Zwitserse schrijver Friedrich Dürrenmatt (1921-1990) werd in 1990 gevraagd om een ‘laudatio’ te schrijven ter ere van Sovjet-leider Michail Gorbatsjov die mee aan de basis lag van de val van de Muur. Gorbatsjov kreeg daarvoor – naast de Nobelprijs – ook de Otto-Hahn-Vredesmedaille.
De film ‘Oppenheimer’ van regisseur Christopher Nolan wordt aangeboden als een ‘Amerikaans-Britse biografische thriller’. Bij het woord thriller verwachten we ‘fictie’, maar Oppenheimer was en is geen fictie. Dat zijn leven spannend en adembenemend was, is natuurlijk waar. Het is een merkwaardige film geworden: moeilijk, erg lang en hij vraagt intellectueel veel van de kijker.
Na ons geslaagd Merton-weekend (5 tot 7 mei 2023) met Willy Eurlings in Averbode wilden we nog even terugblikken zodat ontmoetingen geen eendagsvliegen zouden zijn of in het ijle verdampen.
De Merton-vrienden van de Lage Landen hebben zich al een paar decennia verdiept in het leven en het werk van de merkwaardige monnik-activist. Jan Glorieux is een van de drijvende (Vlaamse) krachten in de beweging. We vroegen hem een artikel te schrijven over Merton zodat het brede CIMIC-publiek ook na ons weekend met hem kennis zou kunnen maken. De titel van zijn artikel sluit aan bij wat CIMICvzw beoogt: zinvol aanwezig zijn ‘in het hart van de wereld’.
“Een keerpunt”, “het einde van een tijdperk” en “cruciale momenten”. Zulke woorden vallen vaak wanneer het over de oorlog in Oekraïne gaat, dit conflict laat op velen namelijk een diepe indruk achter. De Russische invasie zet ons ook aan het denken. Is dit conflict écht een keerpunt? Is het normaal dat de Vlaamse media uitgebreid verslag doen van deze oorlog en niet van conflicten in andere werelddelen? Heeft het Westen een impact gehad op (de aanloop naar) de Russische invasie?
Op deze vragen bestaat uiteraard geen pasklaar antwoord. Maar zoals vaak het geval is, ligt de waarheid ergens in het midden. Er is met andere woorden een enerzijds en een anderzijds. Deze reflecties zou ik graag delen.
Al ruim drie maanden overheerst de berichtgeving over de oorlog in Oekraïne het wereldnieuws, tenminste dat zijn wij toch geneigd te denken vanuit een Europees of westers perspectief. Alsof in andere continenten de aan de gang zijnde gewapende conflicten plotseling zouden zijn stilgevallen omdat er nu weer een oorlog op Europese bodem is losgebarsten en ook Europeanen op de vlucht moeten voor het brute oorlogsgeweld. Bovendien is Rusland als grootmacht al veel langer militair teruggekeerd in Afrika.
De verontwaardiging over de Russische inval in Oekraïne is niet overal even groot: in Afrika ziet het plaatje er anders uit. “We voelen ons als Afrikanen helemaal niet betrokken bij dit conflict.” Of biedt de inval Afrikaanse landen toch een nieuwe gelegenheid om zich af te zetten tegen westerse inmenging en bemoeienis? Een analyse door Kris Berwouts.
Yurii Sheliazhenko, secretaris van de Ukrainian Pacifist Movement in Kiev, schreef deze tekst om een ‘ander’ geluid uit Oekraïne te laten horen.
Toen Oekraïne het slagveld werd in de nieuwe koude oorlog tussen de Verenigde Staten en Rusland, werd onze vreedzame samenleving verscheurd door militant binnenlands nationalisme en de wedloop tussen agressieve imperialisten. We zouden uit de situatie van permanente oorlog, economisch en democratisch verval moeten geraken, maar de weg naar een hoopvolle toekomst is niet gemakkelijk.
Op dinsdag 24 augustus 2021 overleed Hissène Habré (79), de beruchte ex-dictator van Tsjaad, in een ziekenhuis in de Senegalese hoofdstad Dakar, aan de gevolgen van een besmetting met het coronavirus. Daarmee komt een...
