Redactioneel nr 19 – januari 2021
Zie deze link naar volledige nieuwsbrief (v 1).
Beste lezers,
CIMICvzw heeft u als nieuwsjaarsgeschenk op 23 januari een webinar cadeau gedaan.
Nadia Nsayi, co-curator van de expo 100 x CONGO in het MAS, was onze gast en schetste de koloniale beeldvorming vóór en na de onafhankelijkheid van Belgisch-Congo. Ze riep daarbij op om bewust te worden van blinde vlekken en moedigde aan om onze referentiekaders te doorbreken en te verruimen. In dat verband was er ook sprake van een noodzakelijke ‘dekolonisering van de geesten’.
Beeldvorming, zoveel is duidelijk, is nooit onschuldig en beïnvloedt mensen in hun manier van denken en handelen. Daar ligt o.a. de oorzaak van stereotyperingen, oordelen en vaak ook discriminatie.
Het hele webinar werd uitgeschreven. We hadden dit beloofd aan de deelnemers, maar denken hiermee de lezers van de nieuwsbrief ook een plezier te doen.
Reflecties over of vragen bij beeldvorming lopen verder als een rode draad door deze nieuwsbrief.
In het artikel ‘Amazone soja-vrij’ legt Luc Vankrunkelsven uit dat men aan de twee kanten van de Atlantische Oceaan een ander beeld heeft van wat soja-schroot is. Wat men bij ons ‘schroot’ noemt voor het veevoer blijkt beslag te leggen op 1 miljoen hectare akkerland overzee. “Ons landschap beperkt zich dus niet tot wat wij met het blote oog kunnen zien”, schrijft de auteur. We moeten onze beeldvorming rond het Amazonewoud en de Cerrado corrigeren.
Hetzelfde geldt voor de beeldvorming rond en in India. Eigenlijk krijgen wij er nauwelijks informatie over, maar we hebben er ons wel – mede door de Britse kolonisatie – een idee over gevormd. India is uiteraard geen land van enkel kommer en kwel, maar het is ook echt niet ‘shining’, wat de regering-Modi ons zou willen laten geloven. De boeren – 58 procent van de bevolking – voelen zich onmenswaardig behandeld en geven hun massaal protest tegen de draconische nieuwe wetten niet op, omdat ze alleen de multinationals en de grote agro-business bevoordelen. Ook de inheemse bevolking (adivasi’s) voelt zich niet menswaardig bejegend en blijft zich verzetten tegen het onwettig inpalmen van hun gronden. Hun pleitbezorgers zitten ten onrechte in de gevangenis en zien hoe de normale rechtsgang wordt verhinderd. Zelfs Amnesty International is in de ‘grootste democratie ter wereld’ niet meer welkom. En Kamala Harris kan nu wel voor veel vrouwen een verre droom zijn, maar het harde leven van elke dag wordt er voor hen niet beter door.
In Veldwerk getuigt Liana TolongeTshatshi hoe Brusselse jongeren op een negatieve manier worden geportretteerd in de media en ze klaagt het onrecht aan.
Mogen we dan hoop geen kans geven? Emeritus hoogleraar Ethiek (KU Leuven), Luk Bouckaert, schreef voor ons over ‘Economie van de hoop’ n.a.v. de oprichting van de Trends Leerstoel Economie van de hoop en het verschijnen van een extra nummer van Streven.
Hij legt daarin het onderscheid uit tussen mannelijke hoop (espoir) en vrouwelijke hoop (espérance) en citeert Vaclaf Havel: “Hoop is ergens voor werken omdat het goed is, niet alleen omdat het kans van slagen heeft…”
Liza Cortois (Tertio) bespreekt ten slotte een gedichtenbundel van dezelfde auteur ‘Regenboog na diep verdriet. Rouwen om een geliefde’. Luk Bouckaert leidt zijn boekje in met een bijzonder mooi essay over dood en verrijzenis.
Tijd hoeven we nu niet te ‘kopen’, laten we hem goed besteden. Door te lezen bijvoorbeeld.
De redactie,
Marc Colpaert
Luc Vankrunkelsven
Jan Van Criekinge
Pascal Blancquaert
Liana Tolonge Tshatshi
Joël Ndombe
