We vinden een weg ...
We leven vandaag in een wereld met weinig positief nieuws. De actualiteit wordt gedomineerd door oorlogen en klimaatgerelateerde rampen zoals de cycloon Boris die meerdere landen in Centraal- en Oost-Europa twee weken in zijn greep had en onnoemelijk veel schade veroorzaakte. Toch vindt er onder onze neus een stille revolutie plaats, die zonder meer onze belangrijkste hoop voor de toekomst is. Waarover gaat het?
Zoals verwacht, leidden de Europese verkiezingen van juni 2024 tot een aanzienlijke verandering in het politieke landschap van het Europees Parlement. Maar misschien ook niet zo’n grote verandering dat alle verworvenheden nu op losse schroeven komen te staan. De extreemrechtse en eurosceptische partijen boekten inderdaad aanzienlijke winst. En de pro-Europese en groene partijen moesten zetels afgeven, maar ze hebben nog steeds een belangrijke stem.
Op 19 december 2022 werd in het Canadese Montréal een onverhoopt akkoord gesloten op de COP15 Biodiversiteitstop. Daarmee kreeg een tumultueus jaar toch nog enigszins een zachte landing. Samen met een Europese wet die de import verbiedt van producten die voortkomen uit ontbossing (beslist net voor de start van de COP, op 6 december) zijn dat met voorsprong de lichtpunten van 2022.
Sinds Poetin ten strijde trok in Oekraïne en stelselmatig zijn energie-oorlog opvoerde, is er een ongeziene rush naar gas losgebarsten. Landen zoals Duitsland lopen zo hard van stapel dat ze in hun haast om de economie te blijven voorzien van goedkope energie de opportuniteit haast voorbijrennen.
Naar schatting 1,2 miljoen mensen moesten in 2020 op de vlucht in de Hoorn van Afrika (Kenia, Somalië, Ethiopië, …). In de Sahellanden Burkina Faso, Mali en Niger gingen nog eens 1,25 miljoen mensen op de loop. Naar schatting 12 procent van alle nieuwe ontheemden wereldwijd vond plaats in het oosten en de Hoorn van Afrika. De reden: klimaatrampen.
De energierevolutie in Denemarken begon met de schok van de oliecrises van de jaren 1970, toen de prijzen in een paar dagen verviervoudigden en het land de wake-up call kreeg die het nodig had om zijn energiesysteem om te gooien. Na vier decennia van geleidelijke hervormingen – eerst om de bevoorrading veilig te stellen en later om de economie koolstofvrij te maken – werd Denemarken een voorbeeld van hoe kan worden overgeschakeld op een koolstofarme economie door een combinatie van marktgebaseerde en regelgevende benaderingen.
Wanneer we voor een product betalen, betalen we enkel voor de private kosten die verbonden zijn aan het delven van de grondstoffen of het doen groeien van de gewassen, we betalen voor de meerwaarde die gecreëerd wordt door de verwerker en voor de kosten van de vervoerder, we betalen de marges van de tussenhandelaren.
Nadat de klimaattop in Glasgow met een zeer bescheiden vooruitgang werd afgesloten, en vele heikele punten nu weer mee de onderhandelingskamers in gaan van de tussentijdse vergaderingen onder klimaatdiplomaten, blijft de vraag: hoe de broodnodige versnelling in de mondiale aanpak van de klimaatcrisis krijgen? Een van de grootste struikelblokken voor vooruitgang is het uitblijven van klimaatrechtvaardigheid in de internationale verhoudingen.
We hebben allemaal de beelden gezien van zegevierende taliban in Afghanistan. Nu ze na twee decennia weer de plak zwaaien in Kaboel, overheerst de bezorgdheid over wat hun gedrag zal zijn ten aanzien van...
We schrijven 5 juli 2019. In de Noorse stad Trondheim verzamelen zich 450 vertegenwoordigers van bijna 120 landen om de balans op te maken van bijna 10 jaar biodiversiteits(non)beleid.
