We vinden een weg ...
Women’s leadership in climate, agriculture, food systems and economic growth is not just desirable— it is imperative, write Zerin Osho and Isha Hiremath of the India Programme Institute for Governance & Sustainable Development (IGSD).
En wat als we massamigratie nu eens niet bekijken als het onvermijdelijke gevolg van de ecologische en klimaatcrisis waarin we ons bevinden, maar veeleer als de oplossing? Met die prikkelende gedachte ging de Britse wetenschapsjournaliste Gaia Vince aan de slag. Ze schreef al eerder een spraakmakend boek ‘Avonturen in het Antropoceen’ waarin ze uitlegt hoe de menselijke impact op de planeet een nieuwe geologische periode inluidde.
Er is zeker geen reden om te vervallen in doemdenken en Afro-pessimisme, maar niemand kan er nog naast kijken dat enkele landen in West-Afrika de voorbije maanden in een zeer penibele situatie zijn terechtgekomen. Vooral in Mali en Burkina Faso wordt de toestand stilaan dramatisch. Maar ook dichterbij, in Tunesië, gaat het van kwaad naar erger, het land balanceert op de rand van het staatsbankroet. Een kort overzicht.
Naar schatting 1,2 miljoen mensen moesten in 2020 op de vlucht in de Hoorn van Afrika (Kenia, Somalië, Ethiopië, …). In de Sahellanden Burkina Faso, Mali en Niger gingen nog eens 1,25 miljoen mensen op de loop. Naar schatting 12 procent van alle nieuwe ontheemden wereldwijd vond plaats in het oosten en de Hoorn van Afrika. De reden: klimaatrampen.
Het Afrikaanse continent wordt al geruime tijd getroffen door de klimaatverandering, een door de mens veroorzaakt fenomeen, waar de meeste Afrikaanse landen nauwelijks aan hebben bijgedragen. Om de redenen daarvoor te duiden, moeten we terug naar de koloniale periode, toen vooral Europese kolonisatoren deze landen hebben ingericht als wingewesten van waaruit ze naar believen ruwe grondstoffen konden wegslepen.
