We vinden een weg ...
De film ‘Oppenheimer’ van regisseur Christopher Nolan wordt aangeboden als een ‘Amerikaans-Britse biografische thriller’. Bij het woord thriller verwachten we ‘fictie’, maar Oppenheimer was en is geen fictie. Dat zijn leven spannend en adembenemend was, is natuurlijk waar. Het is een merkwaardige film geworden: moeilijk, erg lang en hij vraagt intellectueel veel van de kijker.
‘Saint Omer’, de eerste langspeelfilm van de Frans-Senegalese cineaste Alice Diop, gaat vooral over de assisenrechtszaak voor de rechtbank van Saint-Omer (Pas-de-Calais, Noord-Frankrijk) tegen een jonge moeder, Laurence Coly, die haar kind heeft vermoord. Je kan de film bekijken als een rechtbankdrama, maar er zijn zoveel meer lagen, waarbij vooral het racisme, de migratie, de betekenis van het moederschap in diverse culturen en de postkoloniale verhoudingen in Frankrijk scherp tegen het licht worden gehouden.
In Europa wordt veel over de Amazone gesproken als ‘de longen van onze aarde’. Vreemd, want het plankton in de oceanen is eigenlijk belangrijker dan de Amazone. Wie spreekt daar dan over?
