We vinden een weg ...
De enige rustdag op een klimaattop tussen twee intensieve weken van onderhandelingen is de ideale gelegenheid om even de stad te ontvluchten. Bovendien hebben we bij WWF het geluk over een lokaal kantoor te beschikken met geweldige collega’s die maar wat graag hun werk op het terrein willen laten zien. Want de VAE is meer dan Dubai en Abu Dhabi.
Iedereen die het nieuws over de klimaat- en biodiversiteitscrisis volgt, weet: we staan voor een gigantische omwenteling. Ook de economische wereld beseft dit – ook zij leest de IPCC-rapporten en merkt ook de toenemende gevolgen in de vorm van extreme droogte, hittegolven, overstromingen en andere rampen. We moeten het dus dringend over de centen hebben.
Sinds Poetin ten strijde trok in Oekraïne en stelselmatig zijn energie-oorlog opvoerde, is er een ongeziene rush naar gas losgebarsten. Landen zoals Duitsland lopen zo hard van stapel dat ze in hun haast om de economie te blijven voorzien van goedkope energie de opportuniteit haast voorbijrennen.
Naar schatting 1,2 miljoen mensen moesten in 2020 op de vlucht in de Hoorn van Afrika (Kenia, Somalië, Ethiopië, …). In de Sahellanden Burkina Faso, Mali en Niger gingen nog eens 1,25 miljoen mensen op de loop. Naar schatting 12 procent van alle nieuwe ontheemden wereldwijd vond plaats in het oosten en de Hoorn van Afrika. De reden: klimaatrampen.
De energierevolutie in Denemarken begon met de schok van de oliecrises van de jaren 1970, toen de prijzen in een paar dagen verviervoudigden en het land de wake-up call kreeg die het nodig had om zijn energiesysteem om te gooien. Na vier decennia van geleidelijke hervormingen – eerst om de bevoorrading veilig te stellen en later om de economie koolstofvrij te maken – werd Denemarken een voorbeeld van hoe kan worden overgeschakeld op een koolstofarme economie door een combinatie van marktgebaseerde en regelgevende benaderingen.
Nadat de klimaattop in Glasgow met een zeer bescheiden vooruitgang werd afgesloten, en vele heikele punten nu weer mee de onderhandelingskamers in gaan van de tussentijdse vergaderingen onder klimaatdiplomaten, blijft de vraag: hoe de broodnodige versnelling in de mondiale aanpak van de klimaatcrisis krijgen? Een van de grootste struikelblokken voor vooruitgang is het uitblijven van klimaatrechtvaardigheid in de internationale verhoudingen.
