Het laatste boek van Paul Verhaeghe, ‘Wijsheid’, is een parel. Ik heb het tweemaal gelezen, en zal het nog eens herlezen. Elke bladzijde ‘draagt’ en doet je stilstaan bij jezelf, je soortgenoten-medemensen en de wereld. Het duurt dus even voor je het boek(je) van 158 bladzijden uit hebt. Maar het schudt je dooreen. Het lijkt wel een synthese van alles wat de auteur tot nu toe schreef.
Van 2018 tot en met 2023 begeleidde Heleen ter Ellen, oud-CIMIC-docent en -leerling, de Waarheidscommissie in Colombia met bijzondere workshops, genaamd: Re-Conectando: Laboratoria voor waarheid en verzoening in de buik van Moeder Aarde.
Dit proces was onder meer gebaseerd op het Werk dat weer Verbindt van Joanna Macy. Voor een nieuw te verschijnen boek over het belang van dit werk in de wereld van vandaag, schreef Heleen samen met haar collega’s een inspirerend artikel, met het mycelium als leidende metafoor. We brengen dit lange Engelstalige artikel in de CIMIC-Nieuwsbrief, opgesplitst in drie delen. Hieronder deel 3, meteen het laatste deel.
Van 2018 tot en met 2023 begeleidde Heleen ter Ellen, oud-CIMIC-docent en -leerling, de Waarheidscommissie in Colombia met bijzondere workshops, genaamd: Re-Conectando: Laboratoria voor waarheid en verzoening in de buik van Moeder Aarde.
Dit proces was onder meer gebaseerd op het Werk dat weer Verbindt van Joanna Macy. Voor een nieuw te verschijnen boek over het belang van dit werk in de wereld van vandaag, schreef Heleen samen met haar collega’s een inspirerend artikel, met het mycelium als leidende metafoor. We brengen dit lange Engelstalige artikel in de CIMIC-Nieuwsbrief, opgesplitst in drie delen. Hieronder deel 2.
Van 2018 tot en met 2023 begeleidde Heleen ter Ellen, oud-CIMIC-docent en -leerling, de Waarheidscommissie in Colombia met bijzondere workshops, genaamd: Re-Conectando: Laboratoria voor waarheid en verzoening in de buik van Moeder Aarde.
Dit proces was onder meer gebaseerd op het Werk dat weer Verbindt van Joanna Macy. Voor een nieuw te verschijnen boek over het belang van dit werk in de wereld van vandaag, schreef Heleen samen met haar collega’s een inspirerend artikel, met het mycelium als leidende metafoor.
(deel 1 van 3)
Bij de vernissage van de expositie ‘Faces of Water’ op 21 oktober 2022 in Bozar, sprak de IJslandse auteur Andri Snær Magnason over zijn boek ‘On Time and Water’. Zijn belangrijkste conclusie: de geologische tijdschaal waarop de wereld zoals we die kennen tot stand is gekomen, staat in geen verhouding tot de nooit geziene snelheid waarmee onze wereld nu aan het veranderen is.
Peter Wohlleben is een Duitse bosbouwdeskundige die wereldwijd bekend werd met zijn eerste boek, Het verborgen leven van bomen. Hij hoort thuis in het rijtje van Suzanne Simard en Merlin Sheldrake, want net zoals zij biedt hij een volledig andere blik op het leven boven en onder de bosbodem. Kort samengevat: een bos is een gemeenschap waarin afzonderlijke elementen helemaal niet afzonderlijk zijn, het is een levend geheel gebaseerd op uitwisselingen van energie, voedingsstoffen, water én informatie.
Professor emeritus Luk Bouckaert drukt in de inleiding van zijn nieuwste boek ‘Ecopersonalisme’ zijn vermoeden uit dat de – door de coronapandemie veroorzaakte – onderbreking van ons levenspatroon niet vanzelf aanleiding zal geven tot fundamentele (blijvende, duurzame, zichzelf instandhoudende) verandering.
Je eigen regels maken is een goed idee, op voorwaarde dat je er ook van durft afwijken. Toen ik deze blog startte, nam ik me voor alleen in het Nederlands gepubliceerde non-fictie op te nemen. Nauwelijks een maand later besprak ik een Engelstalig werk, The Misinformation Age omdat ik het o zo belangrijk vond, veel belangrijker dan ik op dat moment kon vermoeden (de bestorming van het Capitool en de vele van de pot gerukte complottheorieën moesten nog komen
Vandaag bespreek ik een roman, omdat het boek de sterke punten van non-fictie én fictie combineert: degelijke informatie mét een boodschap, gegoten in een meeslepend verhaal over een onderwerp dat letterlijk van levensbelang is.
