Peter Venmans behoort tot het uitstervend ras van de romanisten – hij kreeg nog zijn opleiding in de periode voor de op Angelsaksische leest geschoeide mismeestering van onze universiteiten. Zijn kennis als hispanist is een verfrissende uitbreiding op de tunnelvisie die tegenwoordig endemisch is in de academische wereld. Dat hij letterkunde combineerde met filosofie, maakt hem als auteur nog interessanter.
Korte tijd nadat ik Peter Venmans’ Gastvrijheid uit had, kreeg ik twee op elkaar lijkende boeken op mijn leesplank die naadloos aansluiten bij het thema. Deze zonnige Paasdag is een goed moment om er aandacht aan te besteden. Pasen, waar staat dat ook alweer voor? Niet eens zo lang geleden kende iedereen de Zeven werken van barmhartigheid uit het hoofd, met op nummer vier ‘De vreemdelingen herbergen’. Beide boeken vertellen het verhaal van nieuwkomers, opgetekend door mensen die het hart op de juiste plaats dragen (en daarvoor hoef je geen doordesemd katholiek te zijn).
Na twee jaar coronacrisis (die nog niet voorbij is), komt er opnieuw ruimte vrij om aandacht te hebben voor de toenemende klimaat- en biodiversiteitscrisis. Daarbovenop komt nu de oorlog tussen Rusland en Oekraïne.
Het nieuwste boek van Geoffrey Parker kan op dit alles een nieuw licht laten schijnen. Hij legt linken tussen wat we de ‘kleine ijstijd’ noemen van de 17de eeuw en natuurrampen, overstromingen, honger, conflicten, oorlogen, ontvolking.
Professor emeritus Luk Bouckaert drukt in de inleiding van zijn nieuwste boek ‘Ecopersonalisme’ zijn vermoeden uit dat de – door de coronapandemie veroorzaakte – onderbreking van ons levenspatroon niet vanzelf aanleiding zal geven tot fundamentele (blijvende, duurzame, zichzelf instandhoudende) verandering.
Je eigen regels maken is een goed idee, op voorwaarde dat je er ook van durft afwijken. Toen ik deze blog startte, nam ik me voor alleen in het Nederlands gepubliceerde non-fictie op te nemen. Nauwelijks een maand later besprak ik een Engelstalig werk, The Misinformation Age omdat ik het o zo belangrijk vond, veel belangrijker dan ik op dat moment kon vermoeden (de bestorming van het Capitool en de vele van de pot gerukte complottheorieën moesten nog komen
Vandaag bespreek ik een roman, omdat het boek de sterke punten van non-fictie én fictie combineert: degelijke informatie mét een boodschap, gegoten in een meeslepend verhaal over een onderwerp dat letterlijk van levensbelang is.
“Als ik mijn katholiek-zijn bevestig enkel en alleen door alles wat islamitisch, joods, protestants, hindoeïstisch, boeddhistisch is te verloochenen, zal ik ten slotte ontdekken dat er niet veel overblijft om mij als katholiek te bevestigen, en zeker niet de adem van de Geest waarmee ik dit zou kunnen bevestigen.” Thomas Merton
Boven het blog van Paul Verhaeghe kan je lezen dat een boek een van de mooiste geschenken is.
Zo werd hem eind vorig jaar (2020) het boek “Freedom, an unruly history” aangeraden, en dat was inderdaad een geschenk.
De Dijn geeft ruime aandacht aan de Griekse en de Romeinse geschiedenis. Terecht natuurlijk, de wortels van het vrijheidsbegrip zijn daar te vinden.
Weinig mensen in Nederland zullen niet hebben meegekregen dat David Van Reybrouck een boek over de dekolonisatie van Indonesië heeft geschreven. Overal werd zijn boek ‘Revolusi’ – Revolutie dus, maar dan in Indonesisch – aangekondigd, het werd besproken in de media en de auteur werd geïnterviewd.
Er is een boek verschenen…
Berichten-Archief :
