We vinden een weg ...
Met het oog op de komende Europese, nationale en regionale verkiezingen maken wij ons als christenen uit diverse tradities ernstig zorgen over recente politieke ontwikkelingen. Wij, ondergetekenden, willen deze bezorgdheden uiten en met u delen.
Natalie Amiri (1978) is een Duits-Iraanse journaliste en leidde de ARD-studio in Teheran van 2015 tot 2020. In 2021 schreef ze de bestseller ‘Zwischen den Welten, von Macht und Ohnmacht im Iran’.
Op woensdag 18 oktober verscheen van haar een artikel in de Süddeutsche Zeitung waarin ze onder de titel Hamas ist nicht allein haar visie over de rol van Iran in de huidige crisis tussen Palestina en Israël te kennen gaf. We parafraseren Amiri’s analyse, die toch wel een noodzakelijke achtergrondcontext bezorgt om het huidige geopolitieke kluwen vollediger te kunnen plaatsen.
David Hearst is hoofdredacteur van de Middle East Eye. Hij brengt verslag uit over het Midden-Oosten en was correspondent voor de Britse krant de Guardian in Europa, Rusland en Belfast. Vanuit de optiek van het Midden-Oosten kijkt hij naar wat Europa doet.
The earthquake offers a chance to show the world that the West can rebuild as well as destroy. But this is the last sentiment in the minds of Fortress Europe today.
“Een keerpunt”, “het einde van een tijdperk” en “cruciale momenten”. Zulke woorden vallen vaak wanneer het over de oorlog in Oekraïne gaat, dit conflict laat op velen namelijk een diepe indruk achter. De Russische invasie zet ons ook aan het denken. Is dit conflict écht een keerpunt? Is het normaal dat de Vlaamse media uitgebreid verslag doen van deze oorlog en niet van conflicten in andere werelddelen? Heeft het Westen een impact gehad op (de aanloop naar) de Russische invasie?
Op deze vragen bestaat uiteraard geen pasklaar antwoord. Maar zoals vaak het geval is, ligt de waarheid ergens in het midden. Er is met andere woorden een enerzijds en een anderzijds. Deze reflecties zou ik graag delen.
De Vlaamse regering tilde het gevoelige stikstofdebat over de kerstvakantie. Ondertussen verschenen er de laatste weken heel wat interessante opinies over deze kwestie. Wat Luc Vankrunkelsven hierbij een beetje miste, was de historische duiding van hoe het zover is kunnen komen.
Angst scheert hoge toppen in deze tijden van pandemie en terreur. Wat mij intrigeert en verontrust, is hoe angst afglijdt van een individueel fysische of mentale reflex naar een collectieve emotie. Onze maatschappij groeit...
