We vinden een weg ...
Enkele persoonlijke reflecties van Paul De Witte, theoloog en oud-docent CIMIC naar aanleiding van het overlijden van Huub Oosterhuis (1933-2023) op Paaszondag 9 april
In 1966 werd ik voor het eerst geconfronteerd met een boekje van Huub Oosterhuis: ‘Bid om vrede’. Toen is voor mij een geschiedenis van liefde, herkenning en dankbaarheid begonnen. Oosterhuis heeft mij sindsdien niet meer losgelaten.
De voorbije weken ging het in Israël van kwaad naar erger. De Standaard bracht het bericht: ‘Netanyahu is de regie over Israël helemaal kwijt… Een week geleden stond Israël niet eens zover van een burgeroorlog’. ‘Netanyahu dendert voort als een pletwals: in Israël dreigt de dictatuur’, enz.
In deze Paastijd vonden we het gepast om de vraag te stellen of de staat Israël niet in totale contradictie is met de waarden en de essentie van de joodse traditie zelf. We vroegen aan Paul De Witte, exegeet, oud-leraar en 20 jaar lang CIMIC-docent over de relatie tussen jodendom en christendom, hoe hij vanuit Bijbels perspectief naar de huidige toestand kijkt
Bij het in memoriam door Alex van Heusden
Iedereen in Vlaanderen en Nederland kent of kende Huub Oosterhuis: de getalenteerde, bewogen schrijver en exegeet. Wie in de laatste decennia van vorige eeuw in de katholieke kerk actief was, heeft zijn teksten gebruikt en zijn liederen gezongen. Wat weinigen weten is dat Ton Veerkamp een compagnon de route en evenknie van Oosterhuis is geweest.
