We vinden een weg ...

Tags: filosofie

Martin Buber (Wenen, 1878 - Talbiya Jeruzalem, 1965).

Oorlog Israël-Gaza

 door 

„Je mehr Ich – Es, desto mehr Du-Ferne“
(Martin Buber)

Naar aanleiding van hoogoplopende spanningen in Israël in mei 2021 publiceerden we drie artikels. Het loont de moeite om ze opnieuw te lezen nu het hek van de dam is en er een regelrechte oorlog woedt tussen Gaza en Israël. Wat we te horen en te zien krijgen, is hartverscheurend, maakt verdrietig en sprakeloos. De schaduw van zoveel onrecht gedurende 73 jaar waarover Jessika Devlieghere het toen had, heeft ‘de schoonheid van Palestina’ nu wel helemaal onzichtbaar gemaakt.

 

Boekrecensie

 door 

Marian Donner: ‘De grote weigering’

‘Nieuw Licht’ is een reeks geleid door Coen Simon en Frank Meester. De opzet is eenvoudig en ingenieus: de twee filosofen leggen een hedendaags denker een klassiek werk voor, met de vraag naar de relevantie voor onze tijd. Deze keer gaat het over De eendimensionele mens, geschreven door Herbert Marcuse in 1964.

 

Boekrecensie

 door 

Rüdiger Safranski: “Eenling zijn. Een filosofische uitdaging”

Toeval bestaat niet. Dit jaar (2022) schreef ik het essay voor de Nederlandse maand van de filosofie, met als thema en titel Intieme vreemden. De centrale lijn van het essay handelt over de spanning tussen autonomie en verbondenheid. Wij worden heen en weer geslingerd tussen het zo dicht mogelijk bij de ander willen zijn, zelfs het willen verdwijnen in de groep, en het apart willen staan, los van de ander en zeker weg van de massa.

 

OEKRAÏNE

 door 

Het aangrijpende ‘leven en lot’ van Vasili Semjonovitsj Grossman (1905-1964)

Vasili Grossman werd in 1905 geboren in de Oekraïense provinciestad Berditsjev. Hij heette eigenlijk Iosif Solomonovitsj Grossman. Zijn ouders behoorden tot de geassimileerde bovenlaag van de Joodse bevolking. Ze waren niet religieus en spraken geen Jiddisch. Iosif werd al snel gerussificeerd tot Vasili.

 
brief aan Croesjtsjov

Boekrecensie

 door 

Peter Venmans: ‘Gastvrijheid. Filosofisch essay’

Peter Venmans behoort tot het uitstervend ras van de romanisten – hij kreeg nog zijn opleiding in de periode voor de op Angelsaksische leest geschoeide mismeestering van onze universiteiten. Zijn kennis als hispanist is een verfrissende uitbreiding op de tunnelvisie die tegenwoordig endemisch is in de academische wereld. Dat hij letterkunde combineerde met filosofie, maakt hem als auteur nog interessanter.

We use cookies to personalise content and ads, to provide social media features and to analyse our traffic. We also share information about your use of our site with our social media, advertising and analytics partners. View more
Accept