We vinden een weg ...
2024 had het jaar van de presidentsverkiezingen moeten worden in zowel Mali als Burkina Faso. Maar de junta’s in beide Sahellanden onder leiding van respectievelijk Assimi Goïta en Ibrahim Traoré lijken niet te staan te springen om een einde te maken aan hun militaire ‘overgangsregimes’. Integendeel. Verkiezingen zijn er uitgesteld tot sint-juttemis…
Zoals verwacht, leidden de Europese verkiezingen van juni 2024 tot een aanzienlijke verandering in het politieke landschap van het Europees Parlement. Maar misschien ook niet zo’n grote verandering dat alle verworvenheden nu op losse schroeven komen te staan. De extreemrechtse en eurosceptische partijen boekten inderdaad aanzienlijke winst. En de pro-Europese en groene partijen moesten zetels afgeven, maar ze hebben nog steeds een belangrijke stem.
In twee delen brengt onze Indiase CIMIC-medewerker Ashok Gladston Xavier uit Chennai verslag uit over de ‘moeder van alle verkiezingen’. Hij schetst welke twee grote krachten zich met elkaar meten: de National Democratic Alliance (NDA) waartoe ook de hindoenationalistische BJP van premier Modi behoort, en de National Developmental Inclusive Alliance (INDIA) met de Congress-partij als belangrijkste trekker.
Na het einde van de apartheid, dit jaar precies dertig jaar geleden, is er in Zuid-Afrika onmiskenbaar grote sociaal-politieke vooruitgang geboekt. De erfenis van eeuwenlang racisme en segregatie is echter nog altijd duidelijk zichtbaar en voelbaar in elke vezel van deze verdeelde samenleving. En voor miljoenen mensen is de vooruitgang gewoonweg niet genoeg geweest, terwijl anderen hebben kunnen profiteren van een systeem dat hoe langer hoe meer corrupt is en de ongelijkheid in stand houdt. Deze diepe ontevredenheid zou zich dit jaar ook in stembus tonen.
Met het oog op de komende Europese, nationale en regionale verkiezingen maken wij ons als christenen uit diverse tradities ernstig zorgen over recente politieke ontwikkelingen. Wij, ondergetekenden, willen deze bezorgdheden uiten en met u delen.
Migranten kunnen de ‘gamechanger’ worden bij de Bondsdagverkiezingen van 2025. Het is bizar. Migranten in Duitsland zouden beslissend kunnen worden voor de Bondsdagverkiezingen door voor de partij te kiezen die hen het meest veracht, de AfD. Sociologe Naika Foroutan, waarover we in een vorige nieuwsbrief berichtten, waarschuwt in een artikel in Die Zeit van 7 maart.
Van 19 april tot 1 juni kiezen bijna een miljard Indiërs een nieuw parlement en dus ook een nieuwe regering. De democratie en de ziel van het land staan op het spel. “De verkiezingen van 2024 zouden weleens de laatste democratische verkiezingen in India kunnen zijn.” Gie Goris, oud-hoofdredacteur van MO*, schreef er een boeiend boek over en publiceerde onderstaand artikel op de MO*-website.
Dit interessante artikel werd doorgestuurd door de ‘Friends of Manu’. Manu Alphonse SJ kwam 20 jaar lang naar CIMIC in Thomas More Mechelen, waar hij aan studenten een diepere inkijk bezorgde over het reilen en zeilen in India. Manu was econoom en richtte ‘Social watch’ op in de deelstaat Tamil Nadu. Hij overleed op 17 november 2018. Zijn vrienden zetten zijn werk verder.
Het is zondag, 26 november, een uur of vier in de ochtend. Eén van de nachtwakers maakt me wakker. Hij hoort schoten, maar ook zwaarder geschut. Ik reageer geërgerd omdat mijn nachtrust, zo nodig en welgekomen na een volle werkdag, bruusk is verstoord. Het klinkt ver, in onze straat lijkt het kalm, moest hij me daarvoor wakker maken? De slaaproes houdt me maar even in zijn greep, al snel ontwaakt ook mijn bewustzijn en besef ik: dit is geen gewone zondagmorgen.
De Poolse kiezer heeft op zondag 15 oktober voor verandering gestemd: regeringspartij Recht en Rechtvaardigheid (PiS) van Jaroslaw Kaczynski is haar meerderheid kwijt in het parlement. Oppositieleider Donald Tusk (Burgerplatform) wordt mogelijk de nieuwe premier. Marc Peirs sprak met Matthew Day over de kansen op échte verandering.
Iedereen heeft weet van het tragische lot van de Pakistaanse bootvluchtelingen voor de Griekse kust. Maar waarom die mensen willen vluchten, is niet zo bekend. Er is in onze contreien geen besef van wat er in het land van 240 miljoen inwoners aan de hand is. Die crisis is – naast die van andere landen die zelden of maar even de voorpagina’s halen – ongemeen ernstig en nog maar eens een nieuw obstakel voor de geopolitiek in de regio en voor de hele wereld.
