Mijmeringen bij een Chevetogne-weekend van CIMIC
Het is weer goed geweest! Vooreerst dank aan CIMIC voor het initiatief. Dank dat het niet werd ‘afgelast’ en dank aan Lieve, Marc, Wouter en de hele CIMIC-ploeg voor de volgehouden inzet. Enkele mijmeringen door Stan Goetschalckx.
Waar werelden mekaar ontmoeten en bevruchten
Ieder CIMIC-weekend in Chevetogne is voor mij een diepgaande en verrijkende ervaring geweest. Ook nu. De context van Chevetogne is uniek en verrijkend en uitdagend vanwege de ontmoeting van twee werelden. Chevetogne verleidt me omdat het me doet wandelen op de grens van mijn vertrouwde wereld en die andere wereld met andere beelden, andere rituelen, andere symbolen, andere talen.
Chevetogne verstoort mijn gewone leven dat routine schept en het gevaar inhoudt me spiritueel te laten insluimeren. De onderdompeling in de belevingswereld van het oosters christendom schudt me wakker, want ze is vertrouwd en toch helemaal anders. De anders-heid en de stilte werken bevrijdend, zonder beangstigend te zijn. Het stuwt me zachtjes naar de diepte van mijn eigen hart.
Een tijd van crisis en van dromen
Dit weekend (22-24 oktober 2021) was het eerste na een lange CIMIC-coronawinter die ons heeft opgezadeld met een zekere coronabedrukking. We vallen in slaap en vergeten te dromen! Het oude normaal van de pre-coronatijd komt niet terug, en wat nu met onze maatschappij aan het gebeuren is, kunnen we nog niet vatten.
De coronacrisis duurt voort, en het is al duidelijk dat de maatschappij verscheurd wordt door deze crisis. De groeiende post-coronawerkelijkheid daagt ons uit om de destabilisering niet gewoon te ondergaan, maar haar mee vorm te geven, zin te geven en goede vruchten te laten dragen. Door haar verdiepende inzet rond ‘zingeving’ kan CIMIC mee richting geven aan het nieuwe normaal.
Wat we nu beleven is niet een wereld van veranderingen, maar een verandering van de wereld!
Het voorgestelde thema ‘draagkracht’ was een poort naar verdiept zoeken en naar de echte vragen rond spiritualiteit, motivering en beleving, zowel persoonlijk als in groep. Wat en wie houdt wie en wat overeind in deze wereld en deze maatschappij? Wat en wie ‘speelt het spel’ en wat en wie brengt verandering en vernieuwing?
Welke vragen bekommerden ons gisteren en wat bekommert ons vandaag? Welke zekerheden van het verleden laten we achter, en welke nieuwe zekerheden hebben we ontdekt? Wat draagt ons hier en nu doorheen elke dag?
Welke prioriteiten voor de toekomst, en wat zijn de consequenties voor nu? Deze behoefte aan ‘vernieuwde visie’ dringt zich overal op als gevolg van een nieuw paradigma. De pandemie, de klimaatcrisis, de vertrouwenscrisis tegenover onze overheden en polarisering van de maatschappij, kwetsbaarheid en dreigende implosie van de vertrouwde kerkelijke structuren, enz.
Hoe zal CIMIC dit meenemen?
Tijdens de bijeenkomsten lichtten de sterke motivaties van de deelnemers op en werden ze duidelijker verwoord. Ze integreren zich binnen de ‘droom van CIMIC’ voor die sterke nieuwe wereld.
Onze ‘draagkracht’ en onze ‘drijfveren’ worden meebepaald door:
– onze onvoorwaardelijke solidariteit met de kwetsbaren;
– onze actieve deelname aan geweldloze inzet voor maatschappelijke rechtvaardigheid;
– onze allesdoordringende bekommernis en verantwoordelijkheid voor de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen en komende generaties en de plicht om goede voorouders te zijn;
– onze openheid voor een bewustzijn van eenheid, van diepe actieve onderlinge ‘verbondenheid’ en wederzijdse verantwoordelijkheid, met onze ‘gekende’ wereld, onze familie en vrienden, maar eigenlijk met iedereen en met alles over grenzen van tijd, ruimte en materialiteit heen.
Diversiteit als rijkdom, als uitdaging en als geschenk
De ‘andere’ is geen last, maar een ‘zegen’ (Mgeni ni Baraka!). Het weekend was een bad van inclusiviteit en interculturaliteit zonder beperkingen van behoren tot generatie, achtergrond, religie, nationaliteit, gender, ‘ras’ of talen. We hebben samen een gemeenschappelijke taal gevonden vanuit een ‘overstijgend’ verlangen om naar elkaar te luisteren en om te spreken, en ook om gewoon te zwijgen in alle talen. Hopelijk kunnen in die wereld van diversiteit nieuwe dromen van CIMIC vorm krijgen en nieuwe initiatieven ontkiemen.
Kubana biruta byose
Er zit een eigen innerlijke kracht in alles, in onszelf en in de maatschappij, en onze individuele ‘impact’ op het geheel zal ook heel beperkt zijn. Maar als we samenkomen om samen te dromen, en samen te delen en tezamen te leven, dan groeit er tussen ons een nieuwe bron van leven en kracht waarmee de maatschappij wel rekening zal houden en haar zal beïnvloeden. Samen staan we sterk! Wat is draagkracht anders dan “in eenheid met alles en met anderen”.
“Samen leven en samen delen?” Aan iedereen die dit leest… zeg het voort en zet je schouders mee onder nieuwe initiatieven, zodat we allemaal samen mee gestalte geven aan het ‘nieuwe normaal’.
Stan Goetschalckx
