Tags: Europese Unie

De Europese Unie en de oorlog in de DRC: een nooit geziene onverschilligheid


De inname van Goma (Noord-Kivu) eind januari (en inmiddels ook Bukavu, Zuid-Kivu, midden februari) door de M23-rebellen en het Rwandese leger markeert een keerpunt in het al decennialang aanslepende conflict in het oosten van Congo. Ondanks enkele krachtige verklaringen blijft de Europese Unie grotendeels passief en steunt ze indirect Rwanda via economische akkoorden. De onmiskenbare fouten die door de Congolese regering zijn gemaakt, rechtvaardigen geenszins dat het Rwandese geweld nog wordt aangemoedigd. Het beleid van de EU, dat blijkbaar losstaat van elke realiteit, zou een gewelddadige kettingreactie kunnen uitlokken die de hele regio treft. Een analyse door Congo-experts Erik Kennes en Kristof Titeca.


 

Strongmen, and other bad ideas


Met de val van Goma, een miljoenenstad aan het Kivumeer in het oosten van Congo, kende de niet-aflatende oorlog in de regio van de Afrikaanse Grote Meren op zondag 26 januari 2025 een voorlopig triest dieptepunt. De rebellen van M23, hierbij volop gesteund door Rwanda, hebben de stad nu in handen. Het Congolese regeringsleger (FARDC) is grotendeels ontwapend of gevlucht, net als de VN-vredesmissie MONUSCO.


 

Wat voor een land zijn we geworden als we een ‘asielcrisis’ willen uitroepen?

“Afgelopen weekend heb ik gehuild. Dat zeg ik niet om aandacht te trekken. Of misschien ook wel. Want ik wil je aandacht – dit is echt zo belangrijk”, schrijft Marre de Vetten over de ‘asielcrisis’ die de nieuwe Nederlandse regering onder druk van de PVV, de extreemrechtse partij van Geert Wilders, heeft uitgeroepen om ‘harde’ maatregelen te kunnen nemen tegen asielzoekers. Dat Nederland daarmee fundamentele mensenrechten met de voeten treedt, lijkt de bevolking niet meer te deren. Of toch?


 

Under the Radar – Twenty years of EU military missions

In 2003 heeft de EU haar allereerste buitenlandse missie naar de Voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië gestuurd. In de ruim 20 jaar die sindsdien zijn verstreken, heeft de EU meer dan 40 operaties uitgevoerd in Europa, Afrika en Azië. Op dit moment zijn er nog 24 actief, waarvan 13 civiele en 10 militaire missies, die in dit verslag centraal staan, evenals één hybride missie.
 

De officiële doelstellingen van deze missies zoals conflictpreventie, versterking van internationale vrede en veiligheid, ondersteuning van de rechtsstaat en crisisbeheer zijn op zich uiteraard goed, maar in de praktijk loopt het vaak helemaal anders, blijkt uit een nieuw rapport van het Transnational Institute.


 

De Europese kaarten zijn geschud – wat nu met onze toekomst?

Zoals verwacht, leidden de Europese verkiezingen van juni 2024 tot een aanzienlijke verandering in het politieke landschap van het Europees Parlement. Maar misschien ook niet zo’n grote verandering dat alle verworvenheden nu op losse schroeven komen te staan. De extreemrechtse en eurosceptische partijen boekten inderdaad aanzienlijke winst. En de pro-Europese en groene partijen moesten zetels afgeven, maar ze hebben nog steeds een belangrijke stem.


 

Wat gebeurt er met het recht op gewetensbezwaren in een Europa onder oorlogsdreiging?

Wereldwijd, maar ook in Europa pakken de oorlogswolken zich samen. Wat lange tijd bijna ondenkbaar leek, behoort sinds kort tot de new speak van regeringsleiders: oorlog als een ‘normale’ manier om conflicten op te lossen. Niet alleen in de oorlogvoerende landen Rusland en Oekraïne, ook elders is er sprake van oorlogsbereidheid, forse verhoging van militaire uitgaven en rekrutering, zelfs herinvoering van de dienstplicht, of uitbreiding ervan tot vrouwen. Het fundamentele mensenrecht van gewetensbezwaren tegen militaire dienst wordt hoe langer hoe meer uitgehold.

Het Europees Bureau voor Gewetensbezwaren (EBCO) publiceerde op 15 mei 2024, de internationale dag van gewetensbezwaren, zijn jaarverslag Conscientious Objection to Military Service in Europe 2023/24. Een overzicht.


 

Brussels Declaration. For a fair, sustainable and inclusive Europe

Het begin van de lente betekende dit jaar ook dat 11.11.11 en haar Franstalige tegenhanger CNCD-11.11.11, samen met tal van Europese burgernetwerken, een tweedaagse Europese burgertop organiseerden in Brussel. Op hetzelfde moment, donderdag 21 en vrijdag 22 maart, vergaderden immers ook de Europese regeringsleiders in Brussel. België is van 1 januari tot 30 juni 2024 voorzitter van de Raad van de Europese Unie.
Op deze European Citizens’ Summit brachten de organisatoren het Belgische en Europese middenveld samen rond zes thema’s: economische transitie, klimaat en biodiversiteit, migratie, democratie en participatie en globale uitdagingen. Samen wisselden ze uit over de weg naar een duurzaam en rechtvaardig Europa en gingen ze op zoek naar gemeenschappelijke strategieën. Onderstaande Brussels Declaration is het slotdocument van deze tweedaagse.
Declaration by European civil society and social movements at the European Citizens’ Summit under the Belgian Presidency of the European Union


 

Tot de bodem – De toekomst van landbouw in Vlaanderen (deel 2)

De vurige debatten rond de stikstofproblematiek, de droogte, het biodiversiteitsverlies, de seizoensarbeid en de overmatige vleesproductie en -consumptie hebben landbouw weer helemaal op de maatschappelijke en politieke agenda gezet. De vraag dringt zich stilaan op of we in Vlaanderen en Europa effectief nog op een duurzame en economisch rendabele manier aan landbouw kunnen doen en hoe die landbouw dan vorm moet krijgen.


 

Turkey-Syria earthquake: Europe, with billions for war, shows its true heartless face

David Hearst is hoofdredacteur van de Middle East Eye. Hij brengt verslag uit over het Midden-Oosten en was correspondent voor de Britse krant de Guardian in Europa, Rusland en Belfast. Vanuit de optiek van het Midden-Oosten kijkt hij naar wat Europa doet.

The earthquake offers a chance to show the world that the West can rebuild as well as destroy. But this is the last sentiment in the minds of Fortress Europe today.


 

Ook Nederland is de trappers kwijt: vluchtelingen naar Rwanda?

Nu is ook Nederland ‘gidsland’ de trappers kwijt. Een rechtse Kamermeerderheid (met o.a. extreemrechtse figuren als Geert Wilders (PVV) en Thierry Baudet (FvD) op kop) wil, in navolging van het Verenigd Koninkrijk en Denemarken, een deal sluiten met Rwanda om er asielzoekers naar te deporteren. “Een triest plan dat gedoemd is te mislukken”, stelt de Nederlandse migratiespecialist Jeroen Corduwener.


 

Geïmporteerde stikstof

De Vlaamse regering tilde het gevoelige stikstofdebat over de kerstvakantie. Ondertussen verschenen er de laatste weken heel wat interessante opinies over deze kwestie. Wat Luc Vankrunkelsven hierbij een beetje miste, was de historische duiding van hoe het zover is kunnen komen.

De eiwittransitie van de Europese Green Deal: inzetten op ‘lokale’ soja uit Oost-Europa?

In de tweede helft van de 19de eeuw ontstond in Europa door goedkope import van tarwe uit de Verenigde Staten en het Russische rijk (vooral uit het huidige Oekraïne), een gigantische landbouwcrisis. Begin eenentwintigste eeuw dreigt Oekraïne van de 19de-eeuwse tarweschuur een 21ste-eeuwse sojaschuur te worden. Bovendien gaat het om dezelfde actoren als 150 jaar geleden, Cargill op kop.
+++

De sojavloek: ondergaat Oekraïne hetzelfde lot als het Amazonewoud?

De EU wil de sojaproductie in Oost-Europa opvoeren, maar met illegaal genetisch gemanipuleerde (GGO) gewassen. Wie zal er voordeel bij halen?


De Cerrado en de EU-Mercosurdeal

Op 26 maart 2021 bestaat het samenwerkingsverband Mercosur (Argentinië, Brazilië, Uruguay, Paraguay) 30 jaar. Twintig van die dertig jaar is er vruchteloos onderhandeld tussen de Europese Unie en Mercosur om tot een ‘vrij’ handelsakkoord...