Iedereen die het nieuws over de klimaat- en biodiversiteitscrisis volgt, weet: we staan voor een gigantische omwenteling. Ook de economische wereld beseft dit – ook zij leest de IPCC-rapporten en merkt ook de toenemende gevolgen in de vorm van extreme droogte, hittegolven, overstromingen en andere rampen. We moeten het dus dringend over de centen hebben.
De vurige debatten rond de stikstofproblematiek, de droogte, het biodiversiteitsverlies, de seizoensarbeid en de overmatige vleesproductie en -consumptie hebben landbouw weer helemaal op de maatschappelijke en politieke agenda gezet. De vraag dringt zich stilaan op of we in Vlaanderen en Europa effectief nog op een duurzame en economisch rendabele manier aan landbouw kunnen doen en hoe die landbouw dan vorm moet krijgen.
De voorbije weken barstte op Twitter een fel debat los tussen tegenstanders van de ‘degrowth’-beweging en iedereen die niet volledig afkerig was van enige reflectie ter zake gecombineerd met overtuigden. Waarover gaat het?
De vurige debatten rond de stikstofproblematiek, de droogte, het biodiversiteitsverlies, de seizoensarbeid en de overmatige vleesproductie en -consumptie hebben landbouw weer helemaal op de maatschappelijke en politieke agenda gezet. De vraag dringt zich stilaan op of we in Vlaanderen en Europa effectief nog op een duurzame en economisch rendabele manier aan landbouw kunnen doen en hoe die landbouw dan vorm moet krijgen.
De vurige debatten rond de stikstofproblematiek, de droogte, het biodiversiteitsverlies, de seizoensarbeid en de overmatige vleesproductie en -consumptie hebben landbouw weer helemaal op de maatschappelijke en politieke agenda gezet. De vraag dringt zich stilaan op of we in Vlaanderen en Europa effectief nog op een duurzame en economisch rendabele manier aan landbouw kunnen doen en hoe die landbouw dan vorm moet krijgen.
Bij de vernissage van de expositie ‘Faces of Water’ op 21 oktober 2022 in Bozar, sprak de IJslandse auteur Andri Snær Magnason over zijn boek ‘On Time and Water’. Zijn belangrijkste conclusie: de geologische tijdschaal waarop de wereld zoals we die kennen tot stand is gekomen, staat in geen verhouding tot de nooit geziene snelheid waarmee onze wereld nu aan het veranderen is.
In een leven zijn er altijd mensen aan wie je veel verschuldigd bent, die je gevormd en gesteund hebben en die mede je parcours hebben uitgestippeld. Mark Fillet was zo iemand. Hij bood mij kansen, leidde mij op en opende deuren en vensters naar de grote wereld ‘daarbuiten’. Het was dan ook een schok toen we vernamen dat hij op 4 januari in zijn slaap was overleden. Hij werd tachtig. De turbulenties waarmee wij in Vlaanderen veertig jaar geleden te maken kregen, doemen plots weer op.
Zondag 23 mei 2021, Laarne. Buiten is het twaalf graden, voor een keer regent het niet. Ook april was uitzonderlijk koud, wel droog – te droog. Iedereen moppert over het weer. De vorige jaren...
Eerder dit jaar bracht Steven Vromman, Low Impact Man bij uitstek, een nieuw boek uit. Het verhaal leest enerzijds akelig realistisch over de huidige klimaatnood, die nog decennialang zal toenemen. Anderzijds leest het soms...
We schrijven 5 juli 2019. In de Noorse stad Trondheim verzamelen zich 450 vertegenwoordigers van bijna 120 landen om de balans op te maken van bijna 10 jaar biodiversiteits(non)beleid.
