Klimaatverandering en innerlijke grenzen
Dit boekje nodigt je uit om moedig vast te houden aan feiten en interpretaties van de werkelijkheid rondom je, en tegelijk eerlijk te onderzoeken hoe je aan je echte behoeften kan voldoen zonder roofbouw te plegen op onze natuurlijke bronnen van leven.
Confronterend – Uitdagend – Reflectief – Hoopgevend – Verbindend
Moedig standhouden, jawel! Want in de actualiteit worden we vaak geconfronteerd met elkaar tegensprekende standpunten en be-luttelende terechtwijzingen. We worden uitgedaagd en uitgenodigd om in eerlijke dialoog onze meningen te toetsen aan de realiteit van feiten en wetenschap.
Maar daarbij moeten we soms opboksen tegen opmerkingen die onze bescheiden inspanningen afdoen als onnozel, belachelijk, tevergeefs en ondoeltreffend, druppel-op-hete-plaat, enzovoorts.
En niet iedereen is communicatief vaardig genoeg en altijd verbaal sterk en mondig om tegenspraken en be-luttelingen zonder psychische kleerscheuren te doorstaan. Soms kan het nodig zijn om hulp in te roepen of te aanvaarden van vrienden of therapeuten.
In het boekje wordt betoogd dat de alles-rakende klimaatverandering meer teweegbrengt dan alleen de uiterlijk waarneembare en meetbare fenomenen. De urgentie en onontkoombaarheid van het klimaatthema raakt uiteindelijk iedereen … ook tot aan onze innerlijke grenzen en draagkracht.
Het thema raakt
Tijdens het lezen en reflecterend verwerken wordt – mede door de ‘Vragen ter reflectie’ aan het einde van elk hoofdstuk – het besef bevestigd dat IK van belang ben voor, en invloed heb op de toekomst van onze samenleving en leefwereld.
Ik ervaar bij het lezen een ‘groeiende hoop’.
‘Hoop’ omdat het gaat over iets wat ik altijd al – diep vanbinnen – verlangde, en waarvan ik durf aannemen dat het uitvoerbaar is en een goede afloop kan hebben.
‘Groeiend’ omdat er een toenemend bewustzijn blijkt bij vele omstanders en tochtgenoten, dat vele druppels samen (!) wel degelijk een gloeiende plaat zullen afkoelen.
Zijn we bereid om ons innerlijk te laten raken door de urgentie van deze tijd? En staan we open voor het onderbouwend wetenschappelijk inzicht, opdat onze actiebereidheid niet ontaard in een nieuw slaafs, onderdanig en onnadenkend volgen van de lawaai-makers en decaturen?
Ja, de klimaatverandering raakt (!) aan onze innerlijke grenzen. Ze raakt aan de grens van wat onze planeet aankan en wat onze omgeving kan verdragen om (aangenaam en comfortabel) leefbaar te blijven voor de mens.
Niemand kan deze aan ons bestaan rakende grenzen verleggen.
Help mee aan het duurzaam en vér-dragen van onze (over)leefbaarheid.
Pascal Blancquaert
CIMIC-alumnus en redactielid Nieuwsbrief
Richard Stiegler, Klimaatverandering en innerlijke grenzen, Waerbeke, 2020, 115 p, ISBN 9789492494061
