Iedereen die het nieuws over de klimaat- en biodiversiteitscrisis volgt, weet: we staan voor een gigantische omwenteling. Ook de economische wereld beseft dit – ook zij leest de IPCC-rapporten en merkt ook de toenemende gevolgen in de vorm van extreme droogte, hittegolven, overstromingen en andere rampen. We moeten het dus dringend over de centen hebben.
Het verlangen dieper in mijn stad, Freetown, te duiken, mondde uit in het ontdekken van de gebieden eromheen. Tegelijkertijd zoekend naar interactie en altijd ook naar troost, belandde ik in de natuur en in een gemeenschap.
Op 19 december 2022 werd in het Canadese Montréal een onverhoopt akkoord gesloten op de COP15 Biodiversiteitstop. Daarmee kreeg een tumultueus jaar toch nog enigszins een zachte landing. Samen met een Europese wet die de import verbiedt van producten die voortkomen uit ontbossing (beslist net voor de start van de COP, op 6 december) zijn dat met voorsprong de lichtpunten van 2022.
Naar schatting 1,2 miljoen mensen moesten in 2020 op de vlucht in de Hoorn van Afrika (Kenia, Somalië, Ethiopië, …). In de Sahellanden Burkina Faso, Mali en Niger gingen nog eens 1,25 miljoen mensen op de loop. Naar schatting 12 procent van alle nieuwe ontheemden wereldwijd vond plaats in het oosten en de Hoorn van Afrika. De reden: klimaatrampen.
Pakistan has more than 7,000 glaciers. Climate change is melting them into floodwater. Much of Pakistan is now underwater.
A series of extreme floods has utterly devastated the South Asian nation, which is home to some 225 million people, washing away roads and buildings, destroying farms, and stranding hundreds of thousands. Over the weekend [28 August 2022], which brought another bout of torrential rain, government officials said the death toll had soared past 1,000 and water had inundated as much as a third of the country.
Elke maatschappijcriticus krijgt vandaag de dag de vraag voorgeschoteld of ons tijdperk vergelijkbaar is met de jaren dertig van de vorige eeuw. Ook toen was er een economische crisis, ook toen heerste er een polarisatie en ook toen haalde racistisch rechts de overhand.
Peter Wohlleben is een Duitse bosbouwdeskundige die wereldwijd bekend werd met zijn eerste boek, Het verborgen leven van bomen. Hij hoort thuis in het rijtje van Suzanne Simard en Merlin Sheldrake, want net zoals zij biedt hij een volledig andere blik op het leven boven en onder de bosbodem. Kort samengevat: een bos is een gemeenschap waarin afzonderlijke elementen helemaal niet afzonderlijk zijn, het is een levend geheel gebaseerd op uitwisselingen van energie, voedingsstoffen, water én informatie.
Na twee jaar coronacrisis (die nog niet voorbij is), komt er opnieuw ruimte vrij om aandacht te hebben voor de toenemende klimaat- en biodiversiteitscrisis. Daarbovenop komt nu de oorlog tussen Rusland en Oekraïne.
Het nieuwste boek van Geoffrey Parker kan op dit alles een nieuw licht laten schijnen. Hij legt linken tussen wat we de ‘kleine ijstijd’ noemen van de 17de eeuw en natuurrampen, overstromingen, honger, conflicten, oorlogen, ontvolking.
Het Afrikaanse continent wordt al geruime tijd getroffen door de klimaatverandering, een door de mens veroorzaakt fenomeen, waar de meeste Afrikaanse landen nauwelijks aan hebben bijgedragen. Om de redenen daarvoor te duiden, moeten we terug naar de koloniale periode, toen vooral Europese kolonisatoren deze landen hebben ingericht als wingewesten van waaruit ze naar believen ruwe grondstoffen konden wegslepen.
Nadat de klimaattop in Glasgow met een zeer bescheiden vooruitgang werd afgesloten, en vele heikele punten nu weer mee de onderhandelingskamers in gaan van de tussentijdse vergaderingen onder klimaatdiplomaten, blijft de vraag: hoe de broodnodige versnelling in de mondiale aanpak van de klimaatcrisis krijgen? Een van de grootste struikelblokken voor vooruitgang is het uitblijven van klimaatrechtvaardigheid in de internationale verhoudingen.
Rebecca Solnit behoort tot de belangrijkste Amerikaanse denkers van onze tijd – haar essays worden om de zoveel tijd thematisch gebundeld en in boekvorm uitgegeven. ‘Wiens verhaal is dit?’ is zo’n bundeling, in een mooie, handzame hardcover.
Dit boekje nodigt je uit om moedig vast te houden aan feiten en interpretaties van de werkelijkheid rondom je, en tegelijk eerlijk te onderzoeken hoe je aan je echte behoeften kan voldoen zonder roofbouw te plegen op onze natuurlijke bronnen van leven.
Het nieuwe ‘Glasgow-pact’ is een feit. Even leek een akkoord die zaterdagavond 13 november, na 12 uur extra onderhandelen, aan een zijden draadje te hangen, wanneer China en vooral India bezwaar aantekenden bij de formulering rond steenkool in de tekst. Dat leverde het nodige drama op in de vorm van teleurgestelde reacties o.m. van EU-commissaris Frans Timmermans en de haast wanhopige interventies van eilandstaatjes zoals de Maldiven en de Marshalleilanden.
Oekraïne is een land van weiden, steppen, rivieren, bossen en moerassen. Tenminste, dat was het oorspronkelijk. Vandaag beslaat in sommige regio’s bouwland al 80 procent van het grondgebied, onder meer voor grote sojaplantages. En dat blijft niet zonder gevolgen.
In een interview met Knack medio april vertelt VoKa-voorzitter Wouter De Geest dat we tien jaar lang twee procent groei nodig hebben om het precoronaniveau te halen. Wat verder luidt het dat VoKa geen...
Zondag 23 mei 2021, Laarne. Buiten is het twaalf graden, voor een keer regent het niet. Ook april was uitzonderlijk koud, wel droog – te droog. Iedereen moppert over het weer. De vorige jaren...
We schrijven 5 juli 2019. In de Noorse stad Trondheim verzamelen zich 450 vertegenwoordigers van bijna 120 landen om de balans op te maken van bijna 10 jaar biodiversiteits(non)beleid.
