Spinnenwebben

In de ‘Oca do Sol’ hangen hier nu tussen de bomen vele spinnenwebben. Onze taak is wereldwijde webben weven. Daarom toch zo’n reis af en toe, want met internet alleen komen we er niet. En ja, het internet heeft al jaren evenveel uitstoot als de vliegtuigen wereldwijd. Niet dat ik het overvloedig gebruik van vliegtuigen ga verdedigen, maar met de vele toepassingen van internet (denk aan Spotify en Netflix) zijn we toch ook ver van huis.

In Brazilië trek ik van het ene eiland van verandering naar de andere plek van omkering. Ooit schreef ik in een boek dat we het beter ‘Oases’ noemen. Oases om de woestijn die onheilspellend toeneemt, te overleven. Internationale verbindingen leggen tussen deze oases is mijn taak en die van vele anderen.

Bijvoorbeeld spinnenrag leggen tussen universiteiten en sociale bewegingen of tussen de Belgische ambassade in Brasília en wat leeft aan de basis in België en Brazilië.

Velen doen aan herstel. Denk aan de bekende Braziliaanse fotograaf Sebastião Salgado. Hij erfde een totaal geërodeerd groot stuk weiland in het droge Noordoosten van Brazilië en stichtte in 1999 het ‘Instituto Terra’ (De stichting van de aarde). Hij slaagde erin om dit gebied te herbebossen, niet met eucalyptus en Amerikaanse den (wat hier gemeenzaam herbebossing wordt genoemd), maar met de diversiteit aan bomen uit de regio. Twee miljoen bomen!

Of neem nu Oca do Sol. Dit was een totaal vernield stuk grond aan de rand van Brasília. Een bouwondernemer had alles platgegooid voor zijn materialen. Welnu, zoveel jaren later is het een paradijs waar planten, bomen, vogels en spinnen elkaar vinden.

En mensen: groepen van mensen in actie, bezinning en vorming. Gisteren, tijdens de éénmeiviering van de arbeid, integreerden ze met een theater de urgentie om 100 bronnen te beschermen. Een oproep om minder beton en staal neer te poten om de watervoorziening van Brasília veilig te stellen. De bronnen in de Serrinha zijn cruciaal voor de toekomst van de hoofdstad.

De bekende fotograaf Sebastião Salgado en zijn vrouw Lélia Deluiz Wanick Salgado
De bekende fotograaf Sebastião Salgado en zijn vrouw Lélia Deluiz Wanick Salgado hebben met het ‘Instituto Terra’ sinds 1999 meer dan twee miljoen bomen aangeplant met een grote diversiteit (foto: Instituto Terra).

Eergisteren bezochten we ‘Planeta verde’. Ook dat was een groot stuk weiland. Nu is het een paradijs waar papegaaien en mensen elkaar vinden.

Binnen enkele dagen reis ik naar Pirenópolis. Daar heb je heel wat initiatieven, zoals ‘Oca da Terra’, een centrum van permacultuur en zoveel meer. Om nog niet te spreken van Wervel. Zo begon Wervel vanaf 2001 agroforestry van onder het stof te halen. Nu wordt dit stilaan door de Vlaamse overheid overgenomen en we vlechten mee aan een Europees netwerk. Braziliaanse initiatieven kunnen ons inspireren, ook al is het een gemakkelijker uitdaging in dit tropisch klimaat dan in het klimaat van Noordwest-Europa.

Na Pirenópolis bus ik naar Barreiras in het westen van Bahia. Nadien met een andere nachtbus naar Salvador da Bahia, Feira de Santana, Recife, etc.

Telkens gaat het om universiteiten die zich verweven met sociale bewegingen, die opkomen voor een andere wereld. Tegen de hoofdstroom van de oprukkende sojapletwals en andere vernietigingen in.

Wervel probeert al sinds 2010 de Cerrado in Europa op de agenda te zetten, met onze internationale Google-group met academici en activisten, met onze Facebookpagina Viva Cerrado, via Twitter en onze Engelstalige website. Vergeet vooral ons Cerrado Manifest niet te ondertekenen!

Laat ons spinnen zijn in het wereldwijde web.

Luc Vankrunkelsven, Brasília, 2 mei 2022

Dit is de tweede bijdrage over Lucs actuele Brazilëreis. In volgende Nieuwsbrieven publiceren we nog meer bijdragen.


Lees verder (inhoud mei 2022)


Dit vind je misschien ook leuk...