Tags: migratie

Het was een van de eerste mediamomenten van minister van Asiel en Migratie, Marjolein Faber (PVV), na de zomer: in augustus stond ze bij de grensovergang met Duitsland langs de A12 de media te woord. “Ik ben voor intensievere controles”, zei ze tegen de toegestroomde pers. Maar meer dan symbolisch is dit niet, want zelfs al wordt iemand door een vliegende brigade van de Nederlandse marechaussee onderschept, dan heeft die altijd het recht om asiel aan te vragen (foto: © Emiel Muijderman / ANP).

Wat voor een land zijn we geworden als we een ‘asielcrisis’ willen uitroepen?

“Afgelopen weekend heb ik gehuild. Dat zeg ik niet om aandacht te trekken. Of misschien ook wel. Want ik wil je aandacht – dit is echt zo belangrijk”, schrijft Marre de Vetten over de ‘asielcrisis’ die de nieuwe Nederlandse regering onder druk van de PVV, de extreemrechtse partij van Geert Wilders, heeft uitgeroepen om ‘harde’ maatregelen te kunnen nemen tegen asielzoekers. Dat Nederland daarmee fundamentele mensenrechten met de voeten treedt, lijkt de bevolking niet meer te deren. Of toch?


 

De affiche van ‘Goodbye Julia’ in het kader van de ‘Prix de la Liberté’ op het filmfestival van Cannes in 2023 (bron: Festival de Cannes).

Mohamed Kordofani’s ‘Goodbye Julia’ brengt dieperliggende oorzaken van oorlog en conflict in Soedan onder de aandacht

De oorlog in Soedan is momenteel het meest verwaarloosde conflict ter wereld. Met ruim 10 miljoen vluchtelingen, een dreigende massale hongersnood en misschien zelfs een nieuwe genocide in West-Darfur. Dit is niet meteen het land waaruit je een spannende filmproductie zou verwachten, en toch is regisseur Mohamed Kordofani daar met ‘Goodbye Julia’ glansrijk in geslaagd.


 

Prof. Naika Foroutan leidt aan de Humboldt-Universiteit Berlijn het Duitse centrum voor integratie- en migratieonderzoek DeZIM.

De trukendoos van AfD: nu ook nog de moslims overtuigen

Migranten kunnen de ‘gamechanger’ worden bij de Bondsdagverkiezingen van 2025. Het is bizar. Migranten in Duitsland zouden beslissend kunnen worden voor de Bondsdagverkiezingen door voor de partij te kiezen die hen het meest veracht, de AfD. Sociologe Naika Foroutan, waarover we in een vorige nieuwsbrief berichtten, waarschuwt in een artikel in Die Zeit van 7 maart.


 

Terug in Sierra Leone begrijp ik maar al te goed wat dat betekent. De redenen om elders je geluk te gaan zoeken, slaan je hier in het gezicht. De sloppenwijk Kroo Bay in Freetown (foto: Sierre Express Media).

De onschatbare waarde van het vangnet

Het is nog donker wanneer ik het taxistation binnenstap en de regen me van het ene lekkende afdak naar het andere duwt. De gebruikelijke chaos gaat door op een laag modder en ook dat is niet uitzonderlijk. De reizigers sijpelen binnen terwijl we wachten tot de laatste zitplaats is verkocht. Vaste vertrekuren zijn er niet en aankomsturen doen er niet toe. De eerste vraag die we stellen bij het binnenlopen van een station, is hoeveel plaatsen nog vrij zijn.

affoce European citizens summit

Brussels Declaration. For a fair, sustainable and inclusive Europe

Het begin van de lente betekende dit jaar ook dat 11.11.11 en haar Franstalige tegenhanger CNCD-11.11.11, samen met tal van Europese burgernetwerken, een tweedaagse Europese burgertop organiseerden in Brussel. Op hetzelfde moment, donderdag 21 en vrijdag 22 maart, vergaderden immers ook de Europese regeringsleiders in Brussel. België is van 1 januari tot 30 juni 2024 voorzitter van de Raad van de Europese Unie.
Op deze European Citizens’ Summit brachten de organisatoren het Belgische en Europese middenveld samen rond zes thema’s: economische transitie, klimaat en biodiversiteit, migratie, democratie en participatie en globale uitdagingen. Samen wisselden ze uit over de weg naar een duurzaam en rechtvaardig Europa en gingen ze op zoek naar gemeenschappelijke strategieën. Onderstaande Brussels Declaration is het slotdocument van deze tweedaagse.
Declaration by European civil society and social movements at the European Citizens’ Summit under the Belgian Presidency of the European Union


 

Een uitgebrande bus in Den Haag na de rellen van zaterdagavond 17 februari (foto: © Robin Utrecht/epa).

Rellen met Eritrese jongeren in Den Haag: hoe ver reikt de ‘lange arm’ van Asmara?

Zaterdagavond 17 februari 2024 kwam het in Den Haag tot hevige rellen bij betogingen van Eritrese jongeren tegen een festival dat georganiseerd was door regeringsgezinde groepen van Eritreeërs. Dit roept veel vragen op.
 

Het is trouwens helemaal niet de eerste keer dat het in Europa tot gewelddadige confrontaties komt tussen voor- en tegenstanders van het dictatoriale regime in Asmara. Een poging om wat verder te kijken dan de waan van de dag, want er zit duidelijk een patroon achter het geweld: de zogenaamde ‘transnationale repressie’.


 

Eritrean asylum seekers who oppose the regime in Eritrea protest outside a conference of regime supporters in south Tel Aviv, September 2, 2023 (foto: Itai Ron/Flash90).

How Eritrean regime agents persecute asylum seekers in Israel

Israeli authorities have long turned a blind eye to the threat Eritreans face from their own government, leaving the community desperate to protect itself, writes Guli Dolev-Hashiloni on the alternative Israeli online 972 Magazine.


The long arm of Asmara: riots in Tel Aviv between Eritrean dictatorship supporters and opponents

On Saturday [2 September 2023] there was a full-scale riot in Israel, with groups attacking each other with poles, bricks and anything else they could lay their hands on. The fighting on the streets of Tel Aviv left at least 160 people injured, with eight in a serious condition. Almost 50 police officers were also injured, most suffering from bruises and other injuries caused by stone-throwing.


The Eritrean ‘Fourth Front’: Festivals as a tool to control the diaspora

Riots broke out in The Hague on 17 February 2024. It is the latest in a string of clashes around the world involving pro-democracy and pro-government Eritreans.


 

BOEK "Nomad Century"

Migratie als oplossing voor de klimaatcrisis?

En wat als we massamigratie nu eens niet bekijken als het onvermijdelijke gevolg van de ecologische en klimaatcrisis waarin we ons bevinden, maar veeleer als de oplossing? Met die prikkelende gedachte ging de Britse wetenschapsjournaliste Gaia Vince aan de slag. Ze schreef al eerder een spraakmakend boek ‘Avonturen in het Antropoceen’ waarin ze uitlegt hoe de menselijke impact op de planeet een nieuwe geologische periode inluidde.


 

Prof. Naika Foroutan leidt aan de Humboldt-Universiteit Berlijn het Duitse centrum voor integratie- en migratieonderzoek DeZIM.

Heft Duitsland zichzelf op door de migratie?

In de voorbije weken zijn 300.000 mensen in verschillende steden in Duitsland de straat op gegaan om te demonstreren tegen extreemrechtse groepen. Onder meer bondskanselier Olav Scholz (SPD) en ministers Baerbock en Schüle waren aanwezig bij een demonstratie in Potsdam. Burgemeester Schubert had opgeroepen tot die demonstratie nadat bekend werd dat er in zijn stad vorig najaar een extreemrechtse samenkomst had plaats gevonden, waarbij er gesproken was over massadeportaties als de AfD (Alternative für Deutschland) aan de macht zou komen.


 

Het zelfverklaarde ‘team-Europa’ (Nederlandse premier Mark Rutte, EU-Commissievoorzitter Ursula von der Leyen en de Italiaanse premier Giorgia Meloni) ging op 16 juli 2023 in Tunis een felomstreden ‘migratiedeal’ sluiten met de autoritaire Tunesische president Kais Saied (foto: ANP).

Wat is het antwoord op deze vragen?

De Europese Unie besteedt per jaar ongeveer 10 miljard euro aan maatregelen om migratie tegen te gaan. Ze hebben geen enkel effect: migratie neemt toe, simpel omdat er behoefte is aan goedkope werkkrachten, die gevaarlijk, vuil en ‘dom’ werk doen. Maar de miljarden leiden wel tot gevaarlijker migratieroutes, aantoonbaar meer doden op die routes over de Middellandse Zee, Atlantische Oceaan en de Sahara. Bloedgeld dus, schrijft Jeroen Corduwener.


 

Safe migration helps end human trafficking

De vreselijke bootramp van midden juni voor de Griekse kust duwt ons met de neus op de harde feiten: steeds meer migranten komen om tijdens de gevaarlijke overtocht van de Middellandse Zee. Onderzoek van The New York Times bevestigt de vermoedens die eerder al opdoken: door de funeste aanpak van de Griekse kustwacht en de medeplichtigheid van het EU-agentschap Frontex is het dodental nog fors opgelopen. Ondertussen gaan er steeds meer stemmen op om migratie op een veiliger manier mogelijk te maken. Dat zou meteen het ‘verdienmodel’ van mensensmokkelaars de wind uit de zeilen halen.


 

President Kaïs Saïed toonde zich in februari in een bizarre toespraak een aanhanger van de ‘omvolkingstheorie’. Een golf van racistisch geïnspireerd geweld was het gevolg (foto: Facebook Presidence).

‘Omvolkingstheorie’ van president leidt tot ongezien racisme in Tunesië

Sinds eind februari is er in Tunesië een ware ‘jacht’ aan de gang op migranten uit zwart-Afrika. Vele Afrikaanse landen repatrieerden hun landgenoten om te voorkomen dat ze het slachtoffer zouden worden van racistische aanvallen, zowel van de politie als van gewone burgers. Wat is er aan de hand?


 

Een actie tegen de deportatie van asielzoekers in een Turkse haven.

Ook Nederland is de trappers kwijt: vluchtelingen naar Rwanda?

Nu is ook Nederland ‘gidsland’ de trappers kwijt. Een rechtse Kamermeerderheid (met o.a. extreemrechtse figuren als Geert Wilders (PVV) en Thierry Baudet (FvD) op kop) wil, in navolging van het Verenigd Koninkrijk en Denemarken, een deal sluiten met Rwanda om er asielzoekers naar te deporteren. “Een triest plan dat gedoemd is te mislukken”, stelt de Nederlandse migratiespecialist Jeroen Corduwener.


 

Affiche van de langspeelfilm ‘Saint Omer’ (2022) van Alice Diop.

Saint Omer’ van Alice Diop: veel meer dan een rechtbankdrama

‘Saint Omer’, de eerste langspeelfilm van de Frans-Senegalese cineaste Alice Diop, gaat vooral over de assisenrechtszaak voor de rechtbank van Saint-Omer (Pas-de-Calais, Noord-Frankrijk) tegen een jonge moeder, Laurence Coly, die haar kind heeft vermoord. Je kan de film bekijken als een rechtbankdrama, maar er zijn zoveel meer lagen, waarbij vooral het racisme, de migratie, de betekenis van het moederschap in diverse culturen en de postkoloniale verhoudingen in Frankrijk scherp tegen het licht worden gehouden.


 

Hyperdivers Brussel: op sleeptouw met Hans Vandecandelaere als gids

We kennen Hans Vandecandelaere van zijn boeken over Molenbeek en over de recente migratie in Brussel. Maar de realiteit evolueert voortdurend, en daarom trok Hans opnieuw op onderzoek door de hoofdstad. In 160 interviews, vooral met professionals uit zowat alle sectoren, peilde hij hoe het gesteld is met de hyperdiversiteit, hoe zij de aanwezigheid van al die verschillen ervaren, wat er lukt en wat niet, wat de troeven zijn en wat de pijnpunten. Tegelijk met de interviews verwerkte hij essenties uit recente studies.


 

Britse mensenrechtenactivisten protesteren begin juni tegen de geplande deportatie van asielzoekers naar Rwanda

‘Air Kagame’: deal van de schande

De Britse conservatieve regering wilde al langer een afschrikwekkend beleid voeren tegenover de migranten die steeds talrijker met kleine bootjes de gevaarlijke overtocht wagen over het Kanaal vanuit Frankrijk in de hoop op een beter leven in het Verenigd Koninkrijk. De meesten komen uit door oorlog geteisterde gebieden zoals Zuid-Soedan, Eritrea, Afghanistan en Irak.

Jan Bleyen: ‘Ooit zal ik iemand zijn. Vriend zonder papieren’
Janne Janssens & Michèle Stappaerts: ‘Het begin van mijn leven was toen ik nog niet bestond. Het boek van Fatima en Helen’

Korte tijd nadat ik Peter Venmans’ Gastvrijheid uit had, kreeg ik twee op elkaar lijkende boeken op mijn leesplank die naadloos aansluiten bij het thema. Deze zonnige Paasdag is een goed moment om er aandacht aan te besteden. Pasen, waar staat dat ook alweer voor? Niet eens zo lang geleden kende iedereen de Zeven werken van barmhartigheid uit het hoofd, met op nummer vier ‘De vreemdelingen herbergen’. Beide boeken vertellen het verhaal van nieuwkomers, opgetekend door mensen die het hart op de juiste plaats dragen (en daarvoor hoef je geen doordesemd katholiek te zijn).

Ilya Kaminsky

Ilya Kaminsky, dichter uit Odessa, in 1993 geëmigreerd naar de VS:
‘Het kost maar een paar minuten om mens te worden’

In 2013 had ik een korte ontmoeting met de slecht horende dichter Ilya Kaminsky tijdens Poetry International in Rotterdam. Hij las er voor uit ‘Dovenrepubliek’ (Deaf Republic), een poëziebundel-in-wording. De thematiek en de betekenissen die ik toen nog niet goed kon plaatsen, hoeven in de context van vandaag geen commentaar meer. Poëzie kan meestal beter verwoorden wat mensen meemaken dan verslaggeving. We nodigen de lezer uit om in zijn stille wereld binnen te treden.

kaartje: belangrijkste etnische groepen en gesproken talen in Sierra Leone

Mengelmoes

Er is weinig cultuur in Freetown, zei ik wel eens tegen mezelf in het begin. Een boutade als het gaat over een land dat net zoals elk ander overloopt van cultuur. Wat ik miste, was die typisch Afrikaanse cultuur. Nog zo’n kanjer van een uitspraak. Afrika is geen land, toch? Waar ik aan dacht waren maskerdansen, traditionele muziek, architectuur, artefacten, kunst, kledij en wat nog waar je in Mali bijvoorbeeld door van je stoel geblazen wordt.

Een straat in centraal Freetown (foto: Erik Cleves Kristensen, Wikipedia).

Wij, de migranten

Voortdurend op zoek naar een goed gesprek, kwam ik er laatst ook één tegen. Ik reed alleen de veelbelovende avond in, een zwoele zoals altijd, en kreeg wat ik wou: een glas bier aan een toog en een boeiende conversatie. We zaten aan de toog van de nieuwe, knap gestileerde openluchtbar, uitgewerkt op een helling met houten platformen op verschillende niveaus en verlevendigd met de Afrikaanse stoffen van het meubilair. Anna Van Malder bericht vanuit Freetown.

We gebruiken cookies om inhoud te personaliseren, om functies voor sociale media aan te bieden en om ons verkeer te analyseren. We delen ook informatie over uw gebruik van onze site met onze partners op het gebied van sociale media, reclame en analyse. View more
Accept
Decline